Regen, regen, regen en windkracht 8. Dat is heel kort de samenvatting van vandaag. Het regent al als we vanmorgen rond kwart over acht vertrekken uit Worth Matravers. Toch backtracken we nog een paar kilometer om ook de St. Aldhelm's Chapel te bekijken. Gisteren waren we er niet meer aan toe gekomen.

De eerste kilometers (we zijn dan nog fris, droog en warm) hebben we nog oog voor de omgeving. Maar na een kilometer of tien in de regen en harde wind is dat wel anders. Dan is het gewoon de ene voet voor de andere. Zo snel mogelijk doorlopen naar het volgende dorp.

Chris heeft hoge, leren schoenen en een regenbroek aan. Die beschermen lange tijd goed. Zijn regenjas laat het echter afweten. Die lekt door de naden. Zijn trui is na enige tijd doorweekt. Bij mij is het andersom. Mijn regenjas houdt lange tijd goed de regen tegen, maar mijn wandelbroek is binnen de kortste keren compleet doorweekt. Dat was te verwachten want ik heb geen regenbroek. Maar ook mijn wandelschoenen blijken niet zo waterdicht als op de doos stond. Mijn sokken en schoenen zijn al snel helemaal kleddernat.

Toch willen we niet opgeven in het zicht van de haven. We ploeteren flink door. Ik ben best verbaasd dat Chris hierin ook heel stellig is. We passeren verlaten steengroeves, waaronder de Winspit Quarry. Een stuk verder passeren we de vuurtoren bij Anvil Point. Mijn fototasje is inmiddels zo doorweekt dat ik bang ben dat het vochtige fototoestel ermee zal ophouden. Snel een fotootje knippen en dan de camera vlug weer terug in het tasje onder mijn regenjas. De wind op de kliffen is keihard. We worden soms zo omver geblazen dat we niet verder kunnen lopen. Ik heb nog nooit eerder zulke harde wind meegemaakt. De wind staat landinwaarts anders hadden we er sowieso niet durven lopen. Dan waren we van de kliffen afgeblazen.

Het gekke is dat je je de eerste kilometers nog druk maakt om natte voeten. Maar op een gegeven moment ben je dat punt voorbij. Dan ben je gewoon door en door nat en maakt het niet meer uit.

Rond lunchtijd bereiken we de plaats Swanage. Hier smokkelen we een heel klein beetje en snijden we een stukje van het pad af. We lopen rechtstreeks naar het centrum en duiken het eerste gezellige uitziende cafeetje in dat we zien. Het is er druk, maar ze hebben voor ons nog een fijne plek. We zijn doorweekt. We bestellen een pot thee en voor ieder een sandwich en krijgen het ondanks onze natte kleren snel wat warmer. Het is misschien wel de lekkerste thee ooit, zo welkom is een warm drankje op dat moment.

Dan gaan we weer verder. Dat is zwaar en koud. Nog meer dan 10 kilometer te gaan. Er volgen nog wat heuvels. Welkome klimmetjes, zo krijgen we het weer wat warmer. De allerlaatste uitdaging is de laatste vijf kilometer over het gure strand. De kleddernatte schoenen zitten nu ook nog eens vol zand.

En dan zien we in de verte de ferry (van Shellbay naar Sandbanks). Vlakbij de ferry dock eindigt het kustpad. We maken foto's van elkaar bij het officiële teken van de South West Coast Path. Met dit weer is er niemand buiten die een fotootje van ons samen kan maken. We hebben vandaag 29 kilometer gelopen volgens mijn gps.

We kunnen gelijk mee met de ferry (gratis voor wandelaars), die ons in een paar minuten van Studland naar Sandbanks brengt. We lopen naar de bushalte waar toevallig de bus naar Poole al klaar staat. Om precies vijf uur komen we aan bij ons guesthouse in de hoofdstraat van Poole. Onze koffers staan alweer netjes op de kamer.

Eindelijk kunnen alle natte kleren uit en kunnen we een heerlijke warme douche nemen. Daar knappen we van op. We drinken thee op de kamer en nemen even de tijd om bij te komen. 's Avonds eten we voor slechts 12 pond bij Wetherspoon. En het smaakt ook nog goed.

Via het station van Poole (dan weten we waar we morgen moeten zijn) lopen we weer terug naar ons guesthouse.

Overnachting: Cafe Guest House 34, Poole