Vanmorgen starten we met een ontbijt in ons hotel. Er is veel keuze, dus met een goed gevulde maag gaan we rond half acht op stap.

De eerste stop is de Walmart in Eureka. We kopen hier een kleine BBQ voor tien dollar en nog wat andere spullen. Chris koopt een afgeprijsd horloge voor twaalf dollar. Er is wat gesteggel, want het horloge blijkt toch niet afgeprijsd, maar lag in het verkeerde vakje. Uiteindelijk krijgen we het horloge toch met korting.

De reis gaat weer verder naar het noorden. We rijden langs een aantal lagoons. We hebben hier geen informatie over, maar het zijn vast goede gebieden om allerlei vogelsoorten te spotten. We vragen ons af of dit zoet of zout water lagoons zijn.

Prairie Redwoods State Park, James Irvin and Miners Ridge loop

We slaan af op de Newton B. Drury Scenic Parkway en parkeren de auto bij het Visitor Center van Prairie Redwoods State Park. Het is tien uur. We hebben voldoende tijd om de James Irvin and Miners Ridge loop te doen, die op redwoodhikes.com wordt omschreven als 'one of the world's best Redwoods hikes'. Het is lekker koel weer (nog geen twintig graden) en lichtbewolkt. Heerlijk wandelweer, dus we vullen de rugzakken met water en proviand voor de lunch en gaan op pad. Ik heb deze wandeling ook op mijn wandel Garmin gezet.

We genieten enorm van deze hike. Eerst een flink stuk door de redwoods. Het bos ziet er georganiseerd uit. De prachtige grote, lange bomen met gegroefde basten in een zee van groene varens met daar doorheen slingerend het kastanjebruine, prettig lopende, zachte pad. Heel fraai. Wel vinden we het vreemd dat er helemaal geen insecten zijn. Geen mieren, kevers, muggen, vliegen. Het is doodstil in het bos op af en toe een vogeltje na. Later lezen we dat deze bomen veel tannine produceren, een bitter stofje waar insecten en andere dieren niet blij van worden.

Als we in de buurt van Fern Canyon komen verdwijnen de redwoods. De varens worden nog weelderiger. Hier komen we ook weer mensen tegen op de trail. Het eerste stuk van de canyon is lastig. Er liggen dikke boomstammen van omgevallen bomen en er stroomt veel water tussendoor. Als we daar voorbij zijn is het genieten van de hoge wanden vol met varens. Er zijn loopplanken om de waterstromen te kruisen. Het is hier best druk met bezoekers die van de andere kant zijn gekomen. Er loopt daar een weg.

Na de canyon lopen we door een duingebied naar de zee. Een boomstam op het strand is een goede lunchplek. Het zand op het strand heeft een grijze kleur. Er hangt een hele dunne mist en er is vrijwel niemand. Sfeervol. We lopen een flink stukje langs de kust. Hier is de gps handig om te bepalen wanneer het pad weer terug het bos induikt.

Het laatste deel van de loop lopen we over de Miners Ridge Trail. Eerst kruisen we veel waterstroompjes en na een kilometer of twee lopen we weer door de imposante redwoods. Ik voel me een beetje als Klein Duimpje verdwaald in een heel groot donker bos. We zien nog een rare grote gele naaktslak (Banana Slug) die aan zijn achterzijde van alles meesleept. Ook de oranje Tiger Lily bloeit hier op sommige plaatsen.

Als we kwart voor vijf weer terug zijn bij de auto staat er ruim 20 km op de teller van de Garmin. We hebben meer dan zes en een half uur over de wandeling gedaan, inclusief stops. Meer kilometers en meer tijd dus dan op redwoodhikes.com stond aangegeven. Het was een fantastische wandeling. Geweldig om tussen die dikke, lange, prachtige oude bomen te lopen, die wel 2000 jaar oud kunnen worden.

We rijden zonder verdere stops door naar Brookings (Oregon), waar we overnachten in de Spindrift Motor Inn. We worden zeer hartelijk ontvangen door eigenaar Michael. Hij heeft een ruime kamer voor ons met uitzicht op zee. Aan de andere kant van de parkeerplaats heeft hij een groot stuk grond gekocht. Als we helemaal naar het hek lopen kunnen we de mooie kustlijn van Brookings zien. Veel rotsen die uit het water omhoog komen.

We eten lekker, maar niet heel bijzonder, bij O'Hollerans Restaurant & Lounge aan de overkant van de straat.