Dag 13 / Joseph

Hells Canyon Recreation Area, Buckhorn Overlook

We zijn vanmorgen al om acht uur op pad. Op weg naar Buckhorn Overlook in Hells Canyon Recreation Area. Er zijn aan de Oregon zijde van de canyon drie viewpoints. Buckhorn Overlook is de meest noordelijke en ligt 40 mijl van Joseph. De meest zuidelijke overlook hebben we eergisteren al bezocht (Hells Canyon Overlook).

Het is een lange maar prachtige rit naar Buckhorn Overlook. De gravel road gaat door de Zumwalt Prairie. Het grootste grasland gebied van Oregon. De uitzichten zijn fantastisch. Veel herten, koeien, roofvogels, kleine waterpooltjes en fotogenieke schuurtjes. We rijden langzaam, enerzijds vanwege de onverharde weg, maar vooral ook om te genieten.

Om 10 uur zijn we bij de overlook. Wat een indrukwekkend uitzicht op de Hells Canyon. Uitgesleten door de Snake River en de Imnaha River. Het voelt gek om helemaal alleen bij deze enorme canyon te staan.

Eureka Wagon Trail

Vlakbij het viewpoint is een dirt road, die vroeger naar een mijn in de canyon voerde. We lopen deze weg in, langs de rim van de canyon. Na twee kilometer is er een hek. Vanaf hier mogen er geen auto's komen. We lopen nog drie kilometer verder en dalen ruim 200 meter de canyon in. De uitzichten zijn nog beter dan bij het viewpoint. Op het laagste punt houden we een rustpauze.

Zumwalt prairie

Na deze mooie hike (10 km) rijden we weer terug naar Joseph. Onderweg stoppen we nog even voor een kleine wandeling over de prairie. Ook de terugweg is weer genieten.

Het is over drieën als we weer terug zijn in Joseph. We drinken thee met wat lekkers in een cafeetje bij de rivier, waar we lekker buiten kunnen zitten. Daarna lopen we heen en weer door de leuke hoofdstraat met de vele beelden. We maken een wandeling in de Iwetemlaykin State Heritage Site. Een vriendelijk parkje, dat ooit een deel was van het thuisland van de Nez Perce indianenstam. Vervolgens eten we wat fruit aan de noordzijde van Wallowa Lake. Nadat we ook de auto bij een car wash nog hebben afgespoten rijden we naar de Joseph Faigrounds.

Chief Joseph Days, Rodeo

We gaan naar de family night van de rodeo. In Joseph zijn de Chief Joseph Days begonnen met allerlei festiviteiten, waaronder de rodeo. Chief Joseph was de leider van de Nez Perce indianen in Wallowa Valley gedurende de komst van de vele pioniers. De indianen werden gedwongen te vertrekken naar reservaten. De wijze waarop Chief Joseph zijn stam aanvoerde heeft tot veel bewondering geleid, ook bij de Amerikanen. Het plaatsje is naar hem vernoemd en in het dorp staat ook een groot standbeeld van Chief Joseph.

Om zeven uur start het spektakel. De tribunes zitten gezellig vol. Opa's, oma's, vaders, moeders en kinderen. Iedereen gaat mee naar de rodeo. Voorafgaand en gedurende de rodeo wordt er eten en drinken gehaald bij de kraampjes en meegenomen op de tribune. Hamburgers, hot dogs, frisdrank en bier. Je krijgt een stempel op je hand, zodat je makkelijk in en uit kunt lopen.

Uiteraard begint de rodeo met het volkslied. Dit is voor ons de vierde keer dat we naar een rodeo gaan, dus we weten ongeveer wat er komen gaat. Behalve het volkslied deze keer ook een gebed. Het tempo van deze rodeo ligt wat lager dan bijvoorbeeld de grote rodeo in Cheyenne. En er zijn wat meer onderdelen met kinderen. Bijvoorbeeld hele kleintjes die zo lang mogelijk op een schaap moeten proberen te zitten. Helaas zien we ook deze keer weer de keerzijde van dit vermaak. Een paard breekt zijn been en moet worden afgevoerd met de ambulance. We hebben dit al eens eerder meegemaakt in Cheyenne.

Om negen uur is de erg gezellige (en zo amerikaanse) show weer afgelopen en rijden we weer naar het Wallowa Lake Resort. We hebben twee hele leuke dagen gehad in de Wallowa Mountains. Morgen reizen we weer verder.

Foto's