Lochsa River Scenic Byway

Na een eenvoudig ontbijtje in de Super 8 reizen we weer verder. We tanken in Lolo de auto weer vol. Daarna rijden we US highway 12 (ofwel de Lochsa River Scenic Byway). Dit is een 134 mijl lange, bochtige weg tussen Lolo (MT) en Kooskia (ID) door prachtige volle naaldboombossen op steile heuvels. Direct naast de weg stroomt de fraaie Lochsa River.

We stoppen vaak langs deze weg. Eerst bij het mooie Visitor Center op de Lolo Pass. We lopen de korte wetland trail en bezoeken het winkeltje. We rijden voorbij het Visitor Center ook nog even naar Packer Meadow. Mooi hier. In de verte zien we twee kraanvogels lopen.

We stoppen bij de Devoto Memorial Cedar Grove en lopen de korte loop langs de mooie cedar trees.

Dan volgt een gedeelte met veel roadwork. Hier schiet het niet erg op. Lange wachttijden voordat we de pilot car mogen volgen. Als we alle wegwerkzaamheden eindelijk voorbij zijn stoppen we bij het Lochsa Historical Ranger Station. Behalve het ranger station staan er nog andere historische gebouwtjes op het terrein. We krijgen uitleg van een vrouw wat er allemaal te zien is. Hier lopen we een tijdje rond en bekijken de gebouwtjes van buiten en binnen. Aardig gedaan.

We rijden weer een stukje verder langs deze mooie weg en stoppen als we een zijweggetje naar de rivier zien. We lunchen aan de waterkant.

In het plaatsje Kooskia stoppen we voor een kop thee met heerlijke huisgemaakte grandma’s pie in het Kooskia café. Er zijn veel locals en het ademt geschiedenis met veel historische foto's aan de muur. Leuk! 

White Bird

Het landschap verandert. We rijden door graanvelden en steeds steilere geelgekleurde heuvels over US 95 naar het zuiden. Vlak voor het plaatsje White Bird gaat de weg steil naar beneden (White Bird Grade). Langs de weg is de White Bird Battlefield Overlook. We stoppen hier voor het uitzicht over de vallei waar de eerste battle plaatsvond tussen de U.S. Cavalry en de Nez Perce tijdens de vlucht van de Nez Perce in 1877.

We praten er met een stel uit Chicago. Ze zijn vier maanden aan het reizen. Ze waarschuwen ons voor een vandaag uitgebroken bosbrand bij Riggins (ID) en ze wijzen naar de rook in de verte (Rattlesnake Creek Fire). Even later komt er een jong meisje op ons af. Haar auto heeft het begeven. We zien inderdaad dat er rook onder de motorkap vandaan komt. De man uit Chicago blijkt verstand te hebben van auto’s en helpt haar verder.

Wij rijden verder naar White Bird. We slapen twee nachten in Canyon House. Dit is de lokale liquor, gift, coffee and smoothie store. Onder de winkel verhuren ze woonruimte voor vakantiegangers. We worden heel vriendelijk ontvangen. We staan in het grote boek (reserveren kon alleen telefonisch). Het is een prachtig appartementje. Groot en van alle gemakken voorzien. Mooi uitzicht ook over de vallei waar White Bird in ligt.

White Bird Battlefield

We barbecuen voor het huisje. Daarna rijden we nog even door White Bird (ca. 90 inwoners). Veel oude gebouwtjes, drie kerkjes. Iets voorbij White Bird ligt het White Bird Battlefield, waar we een trail volgen langs informatieborden over de Nez Perce flight. Op een bordje staat dat de wandeling 1,5 mijl is. Dat redden we nog wel voordat het donker is. We pakken ook nog een foldertje uit een bakje, maar kijken daar niet direct op.

Als we alle informatieborden hebben gehad (interessante geschiedenis) blijven we de paaltjes met pijlen volgen in de veronderstelling dat we weer snel bij de auto zijn. Een mooie wandeling, maar we lopen en lopen en lopen, omhoog, omlaag, omhoog, omlaag... De zon gaat onder, de maan komt op. Dit kan niet goed zijn. We lopen veel verder dan anderhalve mijl. We worden een beetje ongerust, vooral als de pijltjes op de palen ineens de andere kant op wijzen. Dan bekijken we het foldertje. We zijn een veel langere loop (zeker 6 km) aan het lopen. Oepsie... We zijn uiteindelijk rond half tien weer bij de auto. Pfjeww. Volgende keer toch weer de outdoor Garmin mee.

Overnachting: White Bird, Canyon House