We schuiven keurig om kwart over zeven aan voor ons ontbijt. De vrouw met de lijstjes achter de receptie had ons gisteren voor deze tijd ingeboekt. Waarom ze hier met al die tijden werken is ons een raadsel, want het is helemaal niet druk, ook niet als we de ontbijtzaal een half uur later weer verlaten. Een medewerkster vertelt ons dat het hotel en aangrenzende holiday park eigendom zijn van een multimiljonair. Het wordt met wat lapwerk overeind gehouden zodat het verkoopbaar blijft. Veel energie wordt er niet in gestoken.

Om half negen zijn we weer op pad. Omdat we gisteren het kustgedeelte al hebben gedaan is de etappe van vandaag wat korter. We bezoeken daarom eerst de mooie St Bees Priory en lopen de kerk even binnen. Daarna nemen we dezelfde shortcut als gisteren naar het noordoosten. Alleen gaan we deze keer bij de splitsing met het Coast to Coast path niet linksaf, maar rechtsaf.

Het is bewolkt en na een paar kilometer begint het te miezeren. We trekken onze regenjas aan. De regenbroek is nog niet nodig. We lopen door een glooiend groen landschap met veel schapen en lammetjes. Onderweg de nodige hekjes en stiles, houten plankjes of trappetjes om over een omheining heen te klimmen.

We lopen langs Moor Row en kruisen de wat treurig uitziende hoofdstraat van Cleator. In de piepkleine Cleator Store kopen we wat snacks en de allerlaatste pie. Ze hebben geen nieuwe aanvoer omdat het gisteren een vrije dag was. Heerlijk dorps hier.

We lopen geleidelijk wat meer omhoog. Naast een bosweggetje liggen boomstammen keurig opgestapeld. Even later zien we een boomstam die als bankje dienst kan doen. Het is net wat droger ook, dus een goede plek om te lunchen. De pie is dan wel niet vers, maar hij smaakt nog heerlijk. Een goede bodem om de 352 meter hoge Dent Hill te beklimmen.

We komen uit het bos en lopen naar boven over de onbeschutte grashelling. En dan gaat het ineens enorm tekeer. Keiharde wind en slagregens. We worden bijna de berg afgeblazen en onze broeken zijn doorweekt. We hebben niet eens de tijd gehad om de regenbroeken aan te doen. Op de top is het helemaal bar en boos. Gelukkig hebben ze met stenen het pad goed aangegeven, want we zien niet veel meer door onze natte brillenglazen. Er bloeit veel wollegras, maar we hebben weinig rust om hier van te genieten. Holy moly wat kan het hier spoken.

Aan de andere kant van Dent Hill is de afdaling erg steil. We zijn blij als het weer wat afvlakt. In het dal is ook de wind en regen veel minder. We genieten de laatste kilometers van het mooie idyllische landschap.

Om half drie zijn we bij ons hotel en worden we met veel Engelse hoffelijkheid wegwijs gemaakt. Het hotel heeft een prettige huiselijke sfeer.

Om zes uur gaan we eten in het bijbehorende restaurant. Het smaakt goed. Tot nu toe geen klachten over het Engelse eten. Naast ons zit een jongen uit Newcastle met een grote backpack op de.grond. Ook een Coast-to-Coaster. Hij heeft een tent bij zich en kampeert een stukje verderop. Zijn opa heeft de trail in de jaren zeventig gelopen en had toen een zware canvas tent bij zich.

We zijn al een paar keer andere Coast-to-Coasters tegengekomen. Het is een geliefd pad en de lokale bevolking is erg ingesteld op wandelaars. Zo konden we vanavond al doorgeven of we morgen een lunchpakket willen meenemen.

Overnachting: Ennerdale Bridge, Shepherds Arms Hotel

Gelopen: 18,2 km
Omhoog: 674 m
Omlaag: 586 m