We zijn vroeg wakker vandaag, dus hebben we nog even tijd voordat we kunnen ontbijten. Chris probeert met de föhn, die we in een kast gevonden hebben, zijn handschoenen droog te blazen. Dit blijkt geen goed idee, want even later gaat het brandalarm af. Het is pas half zeven en het ding maakt een gigantisch kabaal. We krijgen hem niet stil. Er klopt al snel een medewerker op de deur om te vragen of we ok zijn. Hij zet het alarm ook weer uit.

Om acht uur kunnen we ontbijten. Het is druk, maar dat is logisch natuurlijk als je zo vroeg gewekt wordt door een gillend brandalarm.

Vandaag lopen we naar het toeristische plaatsje Grasmere in het hart van het Lake District. De eerste paar kilometers lopen we vrij vlak over een goed pad door een heerlijk groen landschap. Schaapjes links van ons, een stromend beekje (Stonethwaite Beck) rechts van ons. En overal muurtjes van losse stenen.

Het pad wordt geleidelijk steiler en ruiger. Prachtige uitzichten, heel veel waterstroompjes en watervallen. We klimmen over een lastig stuk naar Lining Crag (crag = rots). Daarna lopen we naar Greenup Edge, een hooggelegen pas die de verbinding vormt tussen verschillende valleien en bergen. De uitzichten zijn spectaculair. Op een grote steen eten we het brood op van ons lunchpakket. Het is al twaalf uur. We zien hier veel andere wandelaars. De lastige klim remt af en zorgt voor een vertraagde doorstroming. Wel leuk, want ineens spreken we weer wat mensen die we de vorige dagen ook al tegenkwamen.

Ietsje verder hebben we de keuze uit de high route of de low route. Omdat we al zo hoog zijn en het goed weer is gaan we voor de hoge variant.

We lopen nu lange tijd hoog. Natuurlijk met de nodige klimmetjes en afdalingen. Het pad is soms rotsachtig, soms drassig of een combinatie van die twee. Af en toe zakken we weg in de blubber. De uitzichten zijn fantastisch. Wat een schitterend ruig berglandschap en wat hebben we vandaag goed weer. Helemaal geen regen, niet te koud en prachtige luchten.

Rond drie uur zijn we bij Helm Crag, een opvallende rotsformatie hoog boven Grasmere. Nu begint de steile afdaling. Het pad is goed aangegeven en op grote delen zijn keien zo neergelegd dat ze op traptredes lijken. We lopen langzaam en geconcentreerd naar beneden. Het laatste half uur lopen we eerst door bos en dan door de straatjes van Grasmere waar veel toeristen rondlopen. We zijn om half vijf bij The Inn at Grasmere. Een groot oubollig hotel waar we wat afstandelijk worden ontvangen.

In onze kamer is een radiator die werkt als we hem opendraaien. Fijn een verwarming. Niet voor ons, maar om wat spulletjes te drogen na een klein handwasje.

We gaan eten in de gezellige Tweedies Bar. Ik had enkele dagen geleden al een tafeltje gereserveerd. Dat was een goed idee, want het zit helemaal vol. Het eten is er ook heel lekker.

Daarna lopen we nog even naar het kleine supermarktje. We kopen twee bakjes vruchtenkwark als toetje en snacks en fruit voor morgen.

Overnachting: The Inn at Grasmere

Gelopen: 15,8 km
Omhoog: 917 m
Omlaag: 917 m