We hebben vandaag alle tijd, want de etappe van vandaag is makkelijk. Na twee weken wandelen vinden we een afstand onder de twintig kilometer niet veel. Het ontbijt is weer lekker. Zoals in vrijwel alle eerdere verblijven beginnen we met cereals. Daarna wordt de bestelling opgenomen voor het warme gedeelte. Een full english breakfast kiezen we allang niet meer. Dat is gewoon teveel. Maar toast met een gekookt of gepocheerd eitje is nog steeds lekker. We genieten ook van de mooie historische Lion Inn. Veel lage ruimtes. Vooral Chris moet uitkijken dat hij zijn hoofd niet stoot.

Rond negen uur zijn we weer onderweg. Het is nog steeds koud en er staat een flinke wind, maar het regent niet en we zijn er goed op gekleed. Ook vandaag gaat het grootste deel van de wandeling over de hoge gedeeltes van het North York Moors National Park.

We hebben meer oog voor de planten en de dieren dan gisteren, toen het zo stormde. We zien, behalve heide, gras en mos, ook veel wollegras en bosbessenstruiken. Er vliegen regelmatig boos piepende wulpen rond. Grote vogels met een lange dunne gebogen snavel en een heel eigen geluid. Ze beschermen hun nesten. Er zijn ook schapen, konijnen, rode korhoenen en vogels waarvan we de namen niet weten. We lopen afwisselend over geasfalteerde weggetjes en onverharde landweggetjes. Makkelijk lopen, weinig hoogteverschillen.

Af en toe praten we met mensen die ons passeren, zoals een man die alleen de Coast to Coast doet en kampeert. Hij woont in de buurt van het Lake District en moest vorig jaar zijn poging afbreken vanwege te slecht weer. Hij loopt een tijdje met ons mee om over zijn wandelavonturen te vertellen. Even later passeren nog een paar bekenden die we de laatste dagen al vaker hadden gesproken. De meesten lopen sneller dan wij, maar dat stoort ons totaal niet.

We dalen heel geleidelijk af naar het plaatsje Glaisdale. Het dorp is tegen een helling gebouwd. Steile straatjes hoor als je even naar de Village Shop moet. We lopen de pub binnen en zien daar weer wat bekenden. Het is bijna half twee en we bestellen thee en sandwiches. Lekker en veel.

Daarna is het nog maar een klein uurtje lopen door het bos naar Egton Bridge waar we slapen.

De rest van de middag lezen we wat en zoek ik uit welke bus we morgen van Robin Hood’s Bay naar Scarborough kunnen nemen. Inmiddels heb ik al een stuk of vier apps op mijn telefoon voor bus- en treinreizen in de UK.

We lopen nog een rondje bij het hotel (eigenlijk meer een pub). Het hotel ligt aan River Esk. Je kunt de rivier achter het hotel oversteken via de Stepping Stones. Een serie langwerpige rotsblokken in het snelstromende water. We wagen ons maar niet aan de oversteek. Het ziet er spannend uit en we willen morgen de eindstreep van de Coast to Coast Walk wel halen.

We eten in het hotel. Opnieuw pub food. Ik heb een prima hamburger, Chris een curry waar hij een paar saffraandraadjes (?) uit vist.

We zijn bijna in Robin Hood’s Bay, het eindpunt van de wandeling. Morgen de laatste, wat langere etappe.

Overnachting: Egton Bridge, Horseshoe Hotel

Gelopen: 18,9 km
Omhoog: 322 m
Omlaag: 676 m