Om acht uur lopen we door de straatjes met de fotogenieke witte trulli van Alberobello. Bewoners begroeten ons. We zijn de enige toeristen zo vroeg.

Daarna ruilen we de minder mooie buitenwijken van Alberobello al snel in voor bos (Bosco Selva di Alberobello). Heerlijk wandelen. Het is koel en een beetje bewolkt, met genoeg ruimte voor de zon. Perfect.

Na het bos volgen we de Via Ellenica verder over smalle landweggetjes. We passeren heel veel mooie oude trulli, olijfboomgaarden, akkers en vrijstaande huizen. En oneindig veel stenen stapelmuurtjes. Grotere huizen zijn hier vaak voorzien van een toegangshek waarachter honden blaffen als we voorbij lopen. De hele wandeling vervelen we ons geen moment. Er is zoveel te zien. Op sommige plaatsen doet het glooiende landschap ons ook een beetje denken aan Zuid Limburg.

Het is nog geen half twee als we in Martina Franca aankomen. De buitenwijken zijn foeilelijk. Armoedig uitziende, fantasieloze flats met overal waslijnen op het balkon. Opletten hier ook in het verkeer. Geen enkele Italiaan stopt voor het zebrapad. Hoe anders dan in Zwitserland. Het centrum van Martina Franca is mooi en een oase van rust. Een doolhof van sfeervolle wit geplaveide straatjes waar alleen hele smalle auto’s van bewoners zich doorheen wurmen.

We bezoeken de fraaie basiliek (Basilica di San Martino). Omdat we nog erg vroeg zijn gaan we een hapje eten bij Trattoria La Tana. Ieder een voorgerecht. Huisgemaakte ravioli met zoete uien en macaroni met ansjovis en truffel. Heel lekker.

Rond drie uur worden we binnengelaten in ons appartement. Zo gastvrij zijn we denk ik nog nooit onthaald. Een werkelijk brandschoon groot en luxe verblijf. De keukenkastjes staan vol met koekjes, crackers, beleg, cornflakes en nog veel meer. De koelkast is gevuld met water, joghurtjes, melk en zelfs een fles prosecco. De eigenaar komt ook nog een plateau met italiaanse olijven, rauwe ham en mozzarella brengen. Het kan niet op.

Via Whatsapp en met behulp van Google Translate regel ik in het italiaans een taxi voor morgenochtend. De etappe naar Crispiano is bijna 30 km en dat vinden we wel erg veel, vooral omdat we daarna ook nog met de trein verder gaan reizen naar Taranto. We korten met behulp van een taxi de etappe wat in.

We eten heerlijk bij Garibaldi Bistrot naast de basiliek. Gebakken tonijn en pasta met kabeljauw. Zo lekker klaargemaakt, echt genieten.

Overnachting: Balcone in Valle d'Itria, Martina Franca

Gelopen: 19,6 km
Omhoog: 398 m
Omlaag: 368 m