Het pension waar we hebben geslapen heeft een beetje de vibe van een berghut. Kleine kamertjes met smalle bedjes, spartaanse douche en wc-ruimte. Vanmorgen ontbijten alle gasten aan een grote tafel. Wederom lekker brood, huisgemaakte jam, regionale kaas en veel vleeswaren. Afrekenen kan alleen contant, wat natuurlijk best onzin is in het dal, zo dicht bij de bewoonde wereld.

Vandaag hebben we een ambitieuze etappe op het programma, namelijk de eerste etappe van de Nationalpark-Panoramaweg. We willen alle zeven etappes lopen als de conditie het toelaat. Om kwart over acht zijn we op weg. Het is nog fris, maar dat zal snel veranderen, want er is opnieuw een warme, wolkenloze dag voorspeld.

We lopen Val d’Uina in. Een breder pad voert door naaldboombos omhoog langs een wilde beek. De eerste twee uur in de schaduw, dus lekker koel. De helling is goed te doen en de ondergrond is overwegend grind, dus we kunnen een goed ritme aanhouden. Een paar keer komen jagers ons tegemoet in camouflagepakken met een jachtgeweer over de schouder. Een keer komt ons ook een SUV tegemoet met een dode gems in zijn aanhangwagen.

Dan komen we uit het bos en lopen we in het zonnetje door heerlijke groene weilanden. In de verte horen we koeienbellen en zien we rook boven de helling uitkomen, afkomstig van de kleine berghut Uina Dadaint. Het is er gezellig druk met mountainbikers. We nemen plaats op een bankje en even later aan een van de grote houten tafels als daar plaatsen vrijkomen. We eten en drinken er wat. Het is kwart voor elf en we zijn al ruim 700 meter omhoog gelopen. So far so good!

Het pad wordt nu steiler en rotsiger. We kruipen omhoog langs de steile wand en naderen de Uina Schlucht. Het smalle pad is hier over een lengte van 600 meter uitgehakt in de steile rotswand. Er staan stevige hekken en er zijn staalkabels op de steile gedeeltes om je aan vast te houden. Af en toe ook een tunneltje. Rechts, in de ruim 100 meter diepe kloof, raast het water met veel lawaai naar beneden. Echt indrukwekkend. Ook mountainbikers komen hier langs. Uiteraard mogen ze hier niet fietsen, dus tillen ze de fietsen over de rotsblokken. Hard werken.

Na dit spectaculaire gedeelte opent het landschap en lopen we (veel vlakker nu) door een prachtig berglandschap. Veel waterstroompjes, koeien met bellen en paarden in de verte. We houden een korte rustpauze om even op adem te komen en te genieten van de omgeving.

Het is dan nog anderhalf uur wandelen naar de Sesvenna Hütte. Volop genieten in deze mooie omgeving. We passeren onderweg ook de grens met Italië.

Rond drie uur passeren we eerst de fotogenieke oude hut aan een klein meertje. Vlakbij ligt de nieuwe hut. We worden verwelkomd met een schnaps. We slapen in een kleine kamer met twee stapelbedden. We kiezen de twee onderste bedden. En hoewel het best druk is (er slapen ruim dertig mensen) blijven de bovenste twee bedden onbezet. Heerlijk een kamertje voor ons alleen met ook nog een eigen badkamertje.

De rest van de middag vermaken we ons met eten, drinken, luieren, lezen, rondlopen en gezelschapsspelletjes. Er is geen wifi. ‘s Avonds is er een gezamenlijke maaltijd. Ons naambordje staat op een tafeltje voor twee. We zitten dus niet aan een van de groepstafels. Maar eigenlijk vind ik dat wel prima. Het Zwitserse Duits is erg lastig te verstaan. Gisteren bij de pizzeria waren we wel sociaal en hebben we veel met een alleenreizende dame gepraat. Ook een oma. Dat was best leuk, maar ook vermoeiend door de taalbarrière.

Het eten in de hut is lekker en voedzaam. En maar liefst vier gangen (soep, sla, macaroni, aardbeienjoghurt). 

Overnachting: Sesvenna Hütte (IT)

Gelopen: 16,9 km
Omhoog: 1326 m
Omlaag: 138 m