We beginnen vanmorgen met ochtendgymnastiek, want achter het hotel gaat het wandelpad gelijk steil omhoog. Langzaam, langzaam, langzaam. Dat is mijn mantra als we omhoog lopen. En het werkt echt. Vooral nu het nog lekker koel is. Even later gaan we alweer naar beneden en kruisen we een schuine puinhelling. Voorzichtig, niet uitglijden. We zijn al snel weer helemaal in de wandelmodus.

Zo lopen we een paar uur omhoog en naar beneden met prachtige uitzichten op het fraaie berglandschap. We lopen een stukje samen met een vrolijke, spontane jongen. Hij heeft vakantie en wilde een dagje wandelen. Deze streek kende hij nog niet.

Heel leuk is dat we Edelweiss zien bloeien langs het pad. Ik had deze plant nog nooit in het wild gezien. We zien ook gentiaan en lage struiken met roodgekleurde blaadjes. En we passeren borden die aangeven dat we nu echt in het Zwitserse Nationale Park zijn.

De meeste energie kost de beklimming van Munt la Schera (2586 m). Het pad naar de top is heel steil en het is (net als de afgelopen dagen) best warm in de zon midden op de dag. Voetje voor voetje schuifelen we omhoog. Op de top is het heerlijk. Een verkoelend briesje, mooie uitzichten. We zien onder ons een langgerekt stuwmeer: Lago di Livigno. Een mooie plek om ons lunchpakket op te eten.

De afdaling is ook weer goed opletten. Sommige mensen lijken gewoon de berg af te huppelen, maar wij durven dat niet. Tegenwoordig kunnen we ons verschuilen achter onze gevorderde leeftijd. We laten altijd iedereen passeren en vinden het prima om de langzaamsten te zijn.

De laatste kilometers naar Il Fuorn lopen we door grasland en bos. Een beetje mijmeren en op de automatische piloot nu. En dan zien we rond vier uur in de verte het grote witte gebouw van Hotel Parc Naziunal Il Fuorn, waar we een nachtje slapen. We krijgen een prettige ruime kamer met balkon aan de achterzijde. We doen eerst een wasje. We hebben een heel klein flesje geconcentreerd wasmiddel mee, want we hebben in de rugzak natuurlijk niet veel bij ons. Op de rand van het balkon is de was in het zonnetje snel weer droog.

‘s Avonds eten we lekker in het restaurant. Ze hebben veel lokale specialiteiten op de kaart. Chris neemt risotto met blauwe bessen en reebiefstuk. Ik een worst van wild met rode kool en rösti. Erg lekker! Ze kunnen goed koken in deze hoek van Zwitserland.

Overnachting: Hotel Il Fuorn

Gelopen: 16,2 km
Omhoog: 688 m
Omlaag: 1049 m