Omdat ze in Auberge du Mehrbächel pas om acht uur ontbijt serveren zijn we wat later weg. We beginnen met een steile klim. Gisteren waren we voor de overnachting van ruim 1200 m gedaald naar 700 m. Vandaag klimmen we dat zelfde eind weer omhoog. We nemen niet precies dezelfde route terug omhoog, maar volgen de GR532 tot aan Col du Haag (1233 m). Onderweg ziet Chris een groot wild zwijn. Jammer genoeg heb ik deze niet gezien. Maar even later zien we allebei nog een tweede lopen.

Na de inspannende klim trakteren we onszelf op thee met een flink stuk bosbessentaart (tarte aux myrtilles) bij Ferme-Auberge du Haag. Het is half elf en we zitten lekker buiten in het zonnetje met uitzicht op Le Grand Ballon, de hoogste berg in de Vogezen (1424 m). De witte bol die we op de top zien is een radarinstallatie die wordt gebruikt voor het monitoren van het weer en luchtverkeer.

Na de lekkere taart lopen we via de GR5 naar de top van de Grand Ballon. Prachtig uitzicht onderweg en natuurlijk ook op de top zelf. We bekijken de witte bol van dichtbij en ook het monument ter ere van de Diables Bleus, een eenheid van de Franse bergtroepen die tijdens de Eerste Wereldoorlog in de Vogezen vochten.

Aan de andere kant van de berg dalen we weer af. We lopen door een schitterend beukenbos langzaam naar beneden over mooie brede paden. Ik kan echt genieten van zo’n mooi bos waar het licht zo sfeervol door de bomen schijnt.

Om 1 uur passeren we Ferme Auberge du Grand Ballon. Druk hier, maar we vinden nog een plekje op hun terras. Weinig keuze aan lunchgerechten. Er is niet kleins te krijgen. Dan maar een warme hap. Het smaakt goed.

Kwart voor twee lopen we weer verder. We volgen nog steeds de GR5 en blijven nu lange tijd min of meer tussen de 800 en 900 meter hoogte lopen door het bos. Een beetje op de automatische piloot nu. Na Col Amic klimmen we nog even wat hoger naar Château de Freundstein. Een ruïne die we tussen de bomen zien liggen.

Om vier uur zijn we bij het Hartmannswillerkopf Memorial, een nationaal herdenkingsmonument ter ere van de soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog op deze berg vochten en stierven. Het monument omvat een crypte en een ossuarium met de resten van meer dan 12.000 onbekende soldaten. Ook zijn er graven (op naam) van rond de 1600 soldaten. Jammer genoeg hebben we niet genoeg tijd voor de wandelroutes langs oude loopgraven en bunkers. Daar moeten we nog eens voor terugkomen.

Het is inmiddels half vijf geweest en we dalen de laatste kilometers verder af naar Domaine du Hirtz waar we slapen. We zijn er om half zes. Het resort staat bekend om zijn uitgebreide wellnessaanbod (Le Spa Nordique du Hirtz).

We hebben om zeven uur een tafel gereserveerd in het bijbehorende restaurant en dat is maar goed ook, want het grote restaurant zit helemaal vol. Veel families. De kaart is niet uitgebreid, maar wat ze serveren is lekker en betaalbaar.

Overnachting: Domaine du Hirtz, Wattwiller

Gelopen: 19,9 km
Omhoog: 959 m
Omlaag: 1073 m