We gaan vanmorgen eerst met de bus naar Spielplatz Oekolampad. Naast het speeltuintje is een paviljoen dat Vincent en Annefleur deze morgen hebben gehuurd voor een (verlaat) verjaardagsfeestje voor de oudsten (kleinzonen van 4 en 6). We zijn er iets over acht en even later komen zij ook aanrijden met kratten vol eten, drinken en spelletjes. Annefleur had gisteren zelfs nog tijd gevonden om drie taarten te bakken. We kunnen ze nog even helpen met alles klaarzetten en met oppassen op de jongste (kleindochter van bijna anderhalf) die nog alle kanten oploopt. Om negen uur komen de eerste vriendjes met hun ouders en begint het feestje.

Wij nemen dan afscheid. Ze hebben nog hulp van Annefleurs zus, die dit weekend ook bij hun is. Volgende week zijn ze in Nederland en logeren ze bij ons, dus we zien we snel weer.

We lopen naar de tramhalte en een half uur later zijn we in Riehen, een voorstad van Bazel. We pikken daar de Westweg op, een langeafstandspad door het Zwarte Woud in Duitsland. We gaan dit pad zes dagen volgen tot Triberg.

Vergeleken met de Vogezen is deze etappe vrij rustig. We lopen over brede goede paden omhoog langs wijnvelden en door bos. Als we omkijken hebben we nog een mooi uitzicht over Bazel. We zien ook heel veel fruitbomen. Vooral appelbomen, maar ook walnoten en pruimen. We proeven de blauwe pruimen. Een tikje met de wandelstok tegen een pruimenboom en verse rijpe pruimen vallen naar beneden. Ze zijn heerlijk zoet.

Om 12 uur zijn we bij burgruïne Rotteln. Een 11e eeuws kasteel bovenop een heuvel vlakbij het stadje Lörrach. Er is een cafeetje waar we buiten een flammkuchen delen en wat drinken. Leuke stop om even uit te rusten.

We lopen weer verder door bossen en langs velden. Prettig lopende paden en niet al te grote hoogteverschillen. We komen meerdere wandelaars tegen op deze mooie, warme zondag.

We passeren het plaatsje Wollbach. Als we weer in de bossen lopen horen we de fluit van een stoomtrein. Op zondag rijdt hier een stoomtrein over de Kandertalbahn. Later zien we de trein rijden. Opnieuw de stoomfluit.

Het laatste deel van dit traject, tussen Hammerstein en Kandern, hebben we wat geluidsoverlast van het wegverkeer. Dat is jammer, want het is een mooie route door de Wolfsschlucht. Een kloof met hele mooie rotspartijen. Geen wolven hier, maar wel honden. Er zijn veel wandelaars.

Om half vijf zijn we bij ons hotel in Kandern. Het is druk in het plaatsje. Veel winkels zijn open en we lopen langs een keramiek markt. In het hotel krijgen we een heerlijke grote, beetje ouderwetse kamer. We maken thee met behulp van onze meegebrachte dompelaar, theezakjes en lichtgewicht bekers. Niet alle hotelkamers hebben voorzieningen om thee te maken.

’s Avonds eten we bij Gasthaus zur Schnecke. Een gezellig Duits restaurant. Het is er druk, maar de bediening gaat snel en toch heel vriendelijk. We eten lekkere Wiener schnitzel en forel. Er worden vast veel schnitzels besteld, want we horen regelmatig de kok op het vlees slaan.

Overnachting: Hotel Garni zur Weserei, Kandern

Gelopen: 23,2 km
Omhoog: 648 m
Omlaag: 554 m