Mt. Zirkel Wilderness

Vanmorgen zijn we al vroeg op pad naar de Mt. Zirkel Wilderness ten noorden van Steamboat Spings. We zijn niet handig bezig, want we vergeten te tanken. We komen daar na een kwartiertje rijden achter, maar gokken erop dat er in het gehucht Clark een benzinepomp is bij de General Store. Maar helaas, daar is geen pomp. We durven het niet aan over dirt roads de wildernis in te rijden met een vrijwel lege tank, dus we gaan terug om te tanken.

Een half uur later gaan we met een volle tank opnieuw op pad. Dat voelt toch een stuk beter. Opnieuw komen we bij de General Store in Clark. Dit keer halen we er een beker thee. Een mooie oude houten winkel. Vanaf Clark rijden we, gedeeltelijk over een dirt road, naar de Slavonia trailhead (2550 meter hoogte). Hier begint de wandeling naar Gilpin Lake. We starten om kwart voor tien.

Hike naar Gilpin Lake

We wandelen over een goed aangegeven pad heel geleidelijk, door een open naaldboombos, omhoog. Omdat het niet steil is gaat het vrij makkelijk. We genieten er iedere dag weer van om lekker buiten te zijn in de prachtige natuur hier. De geur, de planten en bloemetjes. Ontspanning door inspanning. We lopen langs de wildstromende Gilpin Creek. Als we verder komen hebben we mooie uitzichten op de bergen en wordt de omgeving rotsachtiger. Het lijkt hier een beetje op het Rocky Mountain NP. We moeten vaak beekjes oversteken. Meestal over rotsblokken of balancerend over boomstammetjes. We zijn er deze vakantie heel handig in geworden. De laatste oversteek is wat lastiger. Hier moeten we dwars door het onstuimig stromende water, dat boven onze knieën komt. We gebruiken mijn Teva sandalen. Als ik overgestoken ben gooi ik ze naar Chris, die ze dit keer ook gebruikt (heel charmant: ze zijn iets te groot voor mij en veel te klein voor Chris, ha ha).

Dan moeten we nog twee kilometer veel steiler omhoog voordat we bij Gilpin Lake aankomen. Ondanks onze inmiddels goede conditie blijft omhoog lopen zwaar. In totaal stijgen we bijna 600 meter.

Het meer is prachtig. Op de bergwanden achter het meer ligt nog veel sneeuw en ook in het meer is nog niet al het ijs gesmolten. Het maakt het extra mooi. We lopen nog een stuk langs het meer tot we een mooi plekje vinden om te lunchen. We praten met twee jongens die aan het vissen zijn. De enige anderen die we bij het meer zien. Een van de jongens (we schatten ze net in de twintig) draagt een pistool. We hebben dat wel vaker gezien in de backcountry (backpackers, ruiters te paard, ATV drivers die zichtbaar een pistool dragen). In dit geval is de jongen met het pistool een erg onrustig type. Hij praat hard, druk en stoer, wisselt in de tijd dat wij er zijn wel drie keer van plaats om te vissen, en werpt zijn hengel zo wild dat zijn visdraad vast komt te zitten in een boom. Een impulsieve jongen die ik toch niet direct een pistool zou toevertrouwen.

We lopen weer terug naar de auto. Dit zal waarschijnlijk de laatste lange hike zijn van deze prachtige vakantie. We proberen te bedenken welke wandeling we het allermooiste vonden, maar dat zijn er zoveel dat we er niet uitkomen.

‘The Brown Palace of Walden’

Om vier uur zijn we weer bij de auto. We hebben ruim 16 km gewandeld. We drinken bij de mooie oude General Store in Clark nog een beker thee en rijden dan naar het kleine plaatsje Walden waar we rond zes uur zijn. Een mooie rit. Prachtige wolkenluchten en de besneeuwde bergketens in de verte. Walden ligt in een heel open gebied. Het plaatsje bestaat uit kleine huisjes en trailers. Je ziet dat een deel van de mensen die hier wonen het niet breed hebben. In de Main Street zien we ook wat leegstand. De Antlers Inn, waar wij slapen, ziet er wel heel goed uit. Een prachtig pand. Van binnen ook robuust en heel sfeervol met veel hout en natuursteen. Het bijbehorende, grote restaurant (ook al zo sfeervol) doet goede zaken. De inn wordt ook wel ‘the Brown Palace of Walden’ genoemd. Ik hou plaatsjes zoals Walden. Niet toeristisch, een beetje ruig, maar toch vriendelijk en gastvrij.

We krijgen een mooie kamer. Leuk voor bijna de laatste avond. Als we onze bagage naar boven brengen lopen we ook door de sfeervol ingerichte ‘parlor’, waar een gezelschap aan het kaarten is. We eten heerlijk in het restaurant (grounded sirloin steak en vis) en lopen daarna nog even de hoofdstraat heen en weer.

Daarna gaan we naar onze fantastische kamer met zware, solide houten deuren en dikke balken in het plafond.

Overnachting: Walden, Antlers Inn