We gaan een weekje wandelen van hotel naar hotel met onze bagage in de rugzak. We kunnen niet al teveel meenemen en zijn dus snel klaar met inpakken. Al om half negen rijden we de straat uit richting Duitsland.

Het is bewolkt grijs weer en we zitten beiden nog met ons hoofd bij ons werk, dus het vakantiegevoel is er nog niet echt. Maar we tuffen lekker door en zijn om kwart voor elf in Rheine. Daar is het even zoeken naar de parkeergarage bij het station. De ingang blijkt verstopt achter wat bouwwerkzaamheden. We laten de auto hier achter en reizen verder met de trein naar het gehucht Leopoldtstal. Treinkaartjes had ik online al gekocht op de website van de Deutsche Bahn.

De treinreis verloopt stipt op tijd, zoals je in Duitsland verwacht. We stappen over in Herford en zijn om kwart over een op het stationnetje in Leopoldstal. We lopen eerst naar een piepklein cafeetje in de verder nogal lege buurt. In de vitrinekast ligt niet veel meer. We bestellen het enige broodje dat er nog een beetje aantrekkelijk uitziet en een van de twee resterende muffins. We oefenen gelijk ons Duits, want de vrouw aan het enige andere tafeltje in dit mini-cafeetje is nieuwsgierig naar onze wandelplannen en vraagt honderd uit.

Rond kwart voor twee beginnen we aan ons wandelavontuur. We klimmen door een mooi herfstbos omhoog naar de twee toppen van de hoogste berg (Velmerstot) van het Eggegebergte. De eerste top is de Lippische Velmerstot van 441 meter hoogte. Veel grote stenen, waaronder een gedenksteen. De tweede top is de Preußische Velmerstot van 464 meter hoogte. Hier staat een mooie houten uitkijktoren, waar we uitzicht hebben op het omringende landschap. Daarna lopen we via de Hermannsweg (hier heet het ook nog Eggeweg) door het mooie Silberbachtal naar Waldhotel Silbermühle.

Het gezellig uitziende hotel ligt verscholen in het bos aan een forellenvijver. Een vrouw komt ons buiten tegemoet en brengt ons naar een man achter de receptie. Als ik zeg dat we een reservering hebben en onze naam noem vraagt hij wat we liever hebben: uitleg in het Duits of in het Engels. Terwijl we nog aan het twijfelen zijn steekt hij al van wal in het Engels. Hij begint zich direct uitgebreid te verontschuldigen. Want hij heeft alleen een hele kleine kamer voor ons. Als we die nemen krijgen we korting en gratis Kaffee mit Kuchen. Maar uit voorzorg heeft hij ook een grote kamer gereserveerd in een luxe hotel 2,5 km verder. We kunnen daar voor hetzelfde bedrag heen. Als we antwoorden dat we lopend zijn en vragen of het andere hotel ook aan de Hermannsweg ligt, kijkt de man bedenkelijk. Daar had hij niet aan gedacht. We gaan eerst de hele kleine kamer maar eens bekijken en dan beslissen. De verwachting is laag na het verhaal van de man. Maar dan blijkt de kamer gewoon prima. Mooi ingericht, schoon, groot bed met nachtkastjes, bureautje, fauteuill, TV-meubel, en een grote badkamer. Op een bijzettafeltje staan ook nog flesjes water, witte wijn, vers fruit en een mand vol choloaatjes. Totaal niets mis mee, dus we blijven.

Even later zitten we, nog steeds een beetje verbaasd over het gedoe rondom onze prima kamer, aan de gratis aangeboden Tee mit Kuchen. Lekker hoor. We zoeken ook alvast uit wat we later op de avond willen eten. Ze zijn hier van de planning. Het avondeten blijkt later ook voortreffelijk te smaken. Een erg leuk hotel met een hele eigen, prettig ouderwetse sfeer. We hebben inmiddels wel een heerlijk vakantiegevoel.

Overnachting: Waldhotel Silbermühle, Leopoldtstal