We ontbijten met cornflakes op onze kamer, want we willen al om half zeven op weg zijn naar Crazy Horse Memorial. Vandaag willen we deelnemen aan de populaire Volksmarch naar Crazy Horse. Slechts twee keer per jaar is het mogelijk om helemaal tot aan het gezicht van Crazy Horse te lopen. Een unieke kans om mee te maken. Er komen duizenden mensen op af, dus we willen er op tijd bij zijn. Volgens de website start de inschrijving om zeven uur. De toegang tot het monument is gratis als je drie blikken voedsel meeneemt voor de lokale voedselbanken. Een sympathiek initiatief. Jammer dat we daar niet aan gedacht hebben.

Als we aan komen rijden, worden we meteen enthousiast. Op elke hoek staat iemand met een vlaggetje te zwaaien om het verkeer in goede banen te leiden. Bij de toegangspoort zien we mensen voor ons plastic zakken met drie blikken inleveren. Gewoon betalen mag ook, dus geen probleem. We worden netjes naar een parkeerplaats geleid. Alles is fantastisch georganiseerd.

We krijgen een kaart waarop we onze gegevens moeten invullen en betalen een paar dollar om mee te doen aan de wandeling. De kaart wordt afgestempeld (‘Paid’). Daarna sluiten we aan in de brede rij van wachtende wandelaars. Het is half acht, en de officiële start is pas om acht uur. Chris piept nog even uit de rij om een award te regelen voor ons. Je moet wat extra betalen, maar we vinden het bij nader inzien toch wel leuk. We denken dat we de awards dan na afloop krijgen, maar nee. Chris heeft ze al in zijn hand. Haha. We zijn twee insignes met het hoofd van Crazy Horse rijker. We spelden ze op onze rugzak. Het stel naast ons in de rij heeft er wel lol in. De sfeer is erg gezellig! Zoveel verschillende mensen. Jong en oud, dik en dun, sportief gekleed of juist helemaal niet (dikke spijkerbroeken). Leuk.

Plotseling komt de hele groep in beweging. We zwaaien met onze afgestempelde kaarten en gaan van start. Bij de eerste splitsing kiezen we voor de 10K-variant (de andere optie is 5K). In een lange optocht lopen we door de prachtige bossen, eerst naar beneden en daarna weer omhoog. Na een paar kilometer gaat de tocht verder over een breder pad. Er wordt veel gelachen, gepraat en gepuft als het steiler wordt. We praten met veel mensen, soms kort, soms wat langer. Een man heeft twee keer de Cammino di Santiago gelopen. Een andere man vertelt dat hij helemaal uit Arizona hierheen is gereden om dit mee te maken. Sommigen nemen onderweg een pauze. Het is stralend weer. Bij de vier checkpoints onderweg worden onze wandelkaarten afgetekend. Er zijn toiletten geplaatst en kraampjes waar je wat te drinken kunt kopen.

En dan zijn we boven. Het enorme stenen gezicht torent vlak boven ons uit, indrukwekkend. We maken wat foto’s en dalen via trappen iets af om rond de uitgestrekte arm en hand met de wijzende vinger te lopen. Wat een immens groot beeld!

Via een andere route zijn we vrij snel weer beneden. Volgens mijn Garmin was de wandeling 6,8 km met 200 meter hoogteverschil. Erg leuk! We kijken nog even rond in het Welcome Center en vertrekken daarna naar Custer. Daar wandelen we wat rond en lunchen we in de gezellige bakery.

We rijden verder naar Legion Lake, een mooi klein meertje waar we een rondje omheen wandelen (ongeveer 1 kilometer). Een leuke stop, zeker als je met jonge kinderen reist. Er is een speeltuintje en een klein strandje.

Verderop, langs Highway 16A, parkeren we bij de State Game Lodge. Hier begint de Lovers Leap Trail (6,6 km, 186 meter hoogteverschil). Een prachtige rondwandeling. Op het hoogste punt staan we bovenop een rotspartij met een schitterend uitzicht over de Black Hills. In de verte zien we Black Elk Peak en de Cathedral Spires, waar we gisteren waren. We lopen een groot deel van de route langs een stromend beekje, omringd door frisgroene gemengde bossen. Een leuke wandeling met weinig andere wandelaars.

We rijden verder via de Iron Mountain Road naar Mount Rushmore. Alweer zo’n mooie route, met een paar hele smalle tunneltjes. Na het laatste tunneltje zien we plotseling de hoofden van de vier presidenten in de verte opduiken.

Rond kwart voor vijf komen we aan bij Mount Rushmore. Wat een indrukwekkende entree via de Avenue of Flags. Een prachtige promenade, omlijst door de vlaggen van alle Amerikaanse staten, die uitkomt op de uitgehakte stenen hoofden van George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln.

We lopen de Presidential Trail en raken daar aan de praat met twee stellen. Het gesprek gaat over van alles, behalve politiek. Niemand die we vandaag spraken begon daarover, wij ook maar niet.

Rond zes uur rijden we terug naar Hill City, waar we eten bij een pizzeria (Mangiano). Helaas geen succes. Dure, lauwe pizza met korrelige, droge kaas en vergeelde rucola op een niet-krokante bodem. Ook de salade was niet echt vers. Jammer, na een verder fantastische dag in de Black Hills.

Overnachting: AmericInn, Hill City