Het is een beetje scharrelen bij het ontbijt in deze Rodeway Inn. Veel voorverpakte zoetigheid en beperkt brood om te roosteren. De leverancier van de eieren heeft het af laten weten. Wel zijn er wat lauwe worstjes en vinden we in de koelkast nog cream cheese. Op de TV is een natuurprogramma te zien. ‘For a relaxed start of the day’ zegt de vriendelijke eigenaar. Dat is anders dan vroeger toen in ieder motel Fox News te zien was. Ik kan wel genieten van de sfeer in deze goedkope motels.

We rijden naar de trailhead van de Mill Castle Trail. Althans dat is de bedoeling, maar twee kilometer voordat we er zijn gaat de gravel road over in een hobbelige dirt road met een paar diepe modderige watergeulen. Geen goed idee om hier doorheen te rijden met onze huurauto, dus we lopen de extra twee kilometer. Blijkbaar doen mensen dat wel vaker, want ook hier is parkeerruimte en een toilet.

De wandeling start vriendelijk door een aspen bos. Hier lopen ook veel zwarte koeien met kalfjes rond. Ze verschuilen zich een beetje onder de bomen. We volgen de Mill Creek en steken deze meerdere keren over. Soms is de beek links van ons soms rechts. Heel geleidelijk lopen we omhoog. De bossen worden afgewisseld met weiden en we hebben steeds vaker een prachtig uitzicht op de indrukwekkende rotswanden en rotstorens (castles).

We passeren het bord dat aangeeft dat we in de West Elk Wilderness zijn en komen weer in het bos. De aspen trees zijn hier fantastisch. Groot en hoog. Het pad wordt steiler en zelfs een beetje gevaarlijk (uitglijden) nadat we een groen hek passeren. We lopen nog een stuk verder omhoog op zoek naar een leuke plek om te pauzeren. We hebben inmiddels een fantastisch uitzicht op het dal en de steile vulkanische kliffen met watervallen. Bij een zijstroompje van Mill Creek lunchen we aan het water. Daarna lopen we weer terug.

De terugweg is ook genieten. We dalen nu geleidelijk wat prettig lopen is. Het waait nog steeds flink en ineens valt er vlak achter ons een grote tak uit de boom op het pad. We hadden het al horen kraken toen we er langs liepen. Opnieuw moeten we de Mill Creek een paar keer oversteken. We houden de voeten niet droog, maar dat geeft niet. We gaan met onze wandelschoenen dwars door het water.

Om drie uur zijn we weer terug bij de auto. We hebben 16,5 kilometer gelopen met een hoogteverschil van 484 meter. Een afwisselende wandeling. Erg rustig ook. We zijn maar een paar keer anderen tegen gekomen aan het begin van de trail.

We rijden door een prachtig landschap weer terug naar highway 135. We zien veel goed onderhouden ranches in een schilderachtige vallei, omringd door bergen met grijsgroen sagebrush.

Crested Butte is bekend terrein voor ons. We checken in bij het Cristiana Guesthaus. Ook hier waren we eerder. Ze hebben nog steeds zelfgebakken chocolade chip cookies en gratis koffie en thee.

Even later lopen we Elk Avenue op en neer. Er zijn veel toeristen op deze zonnige zondag. Ook wel een beetje ‘zien en gezien worden’ sfeertje. Mensen die flaneren in stijlvolle outdoormode. Even wennen na wat meer authentieke plaatsjes als Pinedale en Gunnison.

We eten lekker bij Bruhaus. Op het terras delen we een Elk Meatloaf en een Strawberry Salad.

Overnachting: Cristiana Guesthaus, Crested Butte