De Quality Inn waar we geslapen hebben rammelt aan alle kanten. Op het eerste gezicht hebben we een standaard motelkamer, maar stopcontacten zitten los, een kraan valt eraf, een stoffen stoel zit vol vlekken en het ontbijt is al helemaal onder de maat: broodrooster kapot en lauw water voor de thee. Als ik het water wil opwarmen in de magnetron, geeft die ook de geest. Ik dacht dat motels van deze keten beter waren.

We hebben wel goed geslapen gelukkig. Vanavond vliegen we weer naar huis, dus halen we vanmorgen alles uit de auto. Handig dat deze pal voor de deur staat.

Vlakbij het motel is een car wash waar we voor een paar dollar de auto stofzuigen en schoonspuiten. Daarna rijden we nog even naar het Visitor Center van Garden of the Gods waar we een mooi uitzicht hebben op de rode rotsen van het park en op Pikes Peak, een meer dan 4000 meter hoge berg vlakbij Colorado Springs.

Terug bij het motel pakken we alle spullen netjes in. Altijd weer even bedenken wat in de handbagage gaat en wat in de koffers. Chris geeft de bearspray, koelbox en nog wat levensmiddelen aan de eigenaar van het motel, die er wel een bestemming voor weet.

Rond half tien checken we uit en rijden we naar het centrum van Manitou Springs. In de negentiende eeuw was dit plaatsje een kuuroord, vanwege het natuurlijke koolzuurhoudende bronwater. Vandaag de dag is het een toeristisch plaatsje vanwege de ligging vlakbij Pikes Peak en Garden of The Gods. We lopen er even rond en drinken thee bij Red Dog Coffee.

Als we naar onze auto teruglopen zien we dat er een pickup truck bijna tegen aan staat aan de voorzijde. Er zit maar een centimeter tussen. Aan de achterkant hebben we ook niet veel ruimte. Minder dan een halve meter tot de volgende auto. Of het gebrek aan ruimte ermee te maken heeft weten we niet, maar de auto wil niet meer achteruit. Hij blokkeert gewoon. Zijn het de sensoren? Is er een automatische beveiliging? We lezen het boekje van de auto, ik google op internet, maar geen oplossing. Wat nu? We lopen de dichtstbijzijnde winkel in. Misschien weten zij van wie de truck is? Ook niet. Ik vraag nog hoopvol aan de verkoper of hij verstand van auto's heeft maar het enige wat hij kan uitbrengen als hij het probleem hoort is 'Oh shoot'.

Als we het al bijna hebben opgegeven en knopjes van verschillende automatische systemen hebben aan- en uitgezet doet de auto het ineens. Wat een opluchting. Chris manoeuvreert de auto uit de benauwde plek en weg zijn we. Pfjewww.

Er zijn een paar winkels die we nog willen bezoeken. De eerste is REI in Colorado Springs. REI is een populaire outdoor winkelketen. Chris koopt nieuwe wandelschoenen en ik een wandelshirt en een nieuw petje. Mijn favoriete pet ben ik helaas ergens in North Dakota kwijtgeraakt. Ik had nog wel een reserve petje bij me, maar die beviel minder.

De volgende winkel is de Barnes & Noble in de buurt van REI. We zijn er rond twaalf uur en pas na half drie rijden we weer weg. Wat is dit toch een fantastische winkel. Zo’n groot assortiment boeken, maar ook heel veel speelgoed. Met negen kleinkinderen zijn er altijd verjaardagen op komst, dus heel leuk om hier rond te snuffelen. De enige beperking is de ruimte in de koffer. We kopen wat boeken, een Barbie, een speelgoed carrier truck, wat gezelschapsspelletjes (klein formaat) en een paar afgeprijsde knutselpakketten. Daarna lunchen we in het bijbehorende cafeetje.

In de winkel valt ons oog op een bordje ‘Banned’ bij een tafel vol boeken. Het zijn de boeken die in sommige staten niet langer op scholen en bibliotheken mogen worden gelezen. The Land of the Free.

Hierna sukkelen we naar het vliegveld. Het is erg druk op de weg. We leveren om half vijf de auto in en zijn iets voor vijf op het vliegveld.

Onze vlucht naar Dublin (19.55 uur) vertrekt op tijd. Het vliegtuig is nog niet voor een derde gevuld, dus we hebben extra ruimte. Ik heb twee stoelen en Chris zelfs een rijtje van vier stoelen. Zo kunnen we toch nog wat slapen.

De overstap gaat vlot en de bagage verschijnt in Amsterdam op de band. Nog even wakker blijven voor de rit naar huis (lange files), waar onze dochter met gezin niet veel later ook arriveert. Ze blijven een nachtje logeren op doorreis naar hun vakantiebestemming. Gezellig om de kindjes nog even te zien. Morgen komt ook onze zoon uit Zwitserland met zijn gezin een weekje logeren. Onze andere zonen zien we ook snel, want die wonen met hun gezinnen dichtbij. We hebben ze gemist en wat reuring helpt ons door de jet lag heen. Wat was het een fantastische actieve vakantie. We hebben er weer enorm van genoten.