Op de ontbijtkaart van het hotel staat een citaat van W. Somerset Maugham: "To eat well in England you should have breakfast three times a day.” Waarschijnlijk is het spottend bedoeld. Als we hier uit eten gaan stelt het meestal niet veel voor. Behalve het ontbijt. Daar maken de britten een feestje van.

Vanmorgen, hoe kan het ook anders, weer een ontbijt met eieren. Dit keer in combinatie met gerookte zalm. Heerlijk en weer helemaal goed voor onze vijfde etappe.

Om iets over negen zijn we weer aan de wandel. We lopen eerst naar het plaatsje West Bay. We zien het al van verre onder ons liggen. Voor degenen doe de serie Broadchurch kennen: de steile rechte klif waar het lichaam van de 11-jarige jongen werd gevonden is in dit plaatsje. Het plaatsje heeft een sfeervol haventje waar we omheen lopen.

Het kustpad wordt vanaf West Bay een stuk omgeleid, omdat de kliffen hier onbetrouwbaar zijn. We lopen via een golfveld en een holiday park een paar kilometers verder en pikken dan het pad weer op.

Het waait hard en het is kouder dan de voorgaande dagen. We maken daarom dankbaar gebruik van de cafeetjes die we onderweg tegenkomen. De eerste is Hive Beach Café bij het kiezelstrand van Burton Bradstock. Een druk café waar veel gezinnen aan het ontbijten/lunchen zijn. Je moet wat met je kinderen als het slecht weer is.

We zitten op een terras, windvrij in een plastic tent, met uitzicht op het gure strand en de ruige zee. We bestellen thee en Dorset apple cake. Ze zijn onze bestelling kwijt geraakt, dus het duurt allemaal wat lang. Niet erg, want zo laten we een regenbui aan ons voorbij gaan.

We kleden ons regenbestendig en warmer aan en gaan weer verder in het nu gure weer. De wandeling is niet moeilijk vandaag. Een stuk vlakker dan de voorgaande dagen en ook wat eentoniger. Maar we hebben er toch plezier in. De ruige zee en de wind maken het ook weer spannend. Af en toe lopen we een stuk over het kiezelstrand. Zwaar lopen. Eenzelfde gevoel als door heel mul zand.

Als we weer een flink stuk verder zijn en ook nog een paar kilometer door harde regen hebben gelopen komen we bij een volgende horeca gelegenheid bij het strand van West Bexington. Dit blijkt een sjiek, upscale restaurant te zijn. We vragen voorzichtig (als twee verzopen katten) of we misschien alleen een voorgerecht mogen eten. Dat kan. We worden naar een tafeltje geloodst. Toevallig naast een ander Nederlands stel die een half uurtje eerder net zo verregend daar waren aangekomen. Ook zij doen een wandelvakantie in deze omgeving. Ze lopen vandaag naar hetzelfde plaatsje als wij. Gezellig om even ervaringen uit te wisselen. We eten hier een kreeftensoep en een salade (beide heel lekker).

We kunnen er nu weer tegenaan en lopen vrij vlot de laatste kilometers naar Abbotsbury waar we overnachten. We lopen er met een omweg over een heuvel naar toe. Op de top staat de 14e eeuwse St. Catherine's Chapel. Prachtig, zo'n eenzame oude kapel boven op een heuvel vol met schapen. De kapel was gebouwd voor de monniken van de Abbotsbury Abbey.

We slapen in Abbey House, naast de oude abdij. We zijn er om vier uur en hebben een sfeervolle grote kamer. Het mooiste verblijf tot nu toe in een heel mooi bewaard gebleven oud plaatsje. We hebben vandaag 19,5 km gelopen.

We eten lekker in The Ilchester Arms (lokale worst en hamburger). Grappig is dat vlak bij ons tafeltje ook de Nederlanders zitten die we 's middags hadden ontmoet. We praten nog wat verder tot onze gerechten worden opgediend.

Overnachting: Abbey House, Abbotsbury