Na een keurig verzorgd en uitgebreid ontbijt rijden we naar het leuke plaatsje Moos in het Pustertal. We parkeren de auto (gratis) bij het begin van het Fishleintal (Val Fiscalina) en wandelen eerst door een lariksbos en vervolgens door het heerlijk groene, bloemrijke Fishleintal naar de Talschlusshütte (Rifugio Fondovalle). We zijn er om half elf en drinken een glas thee. Er zijn bij de hut enorm veel wandelaars. Kleine en grote gezelschappen met dagrugzakken en wandelstokken lopen af en aan. We laten ons niet afschrikken door de drukte en lopen verder. We komen al snel bij een splitsing en gaan op goed geluk linksaf. Op het bordje staat aangegeven dat het twee uur lopen is naar de Zsigmondy-Comici Hütte. Het hoogteverschil wordt niet vermeld anders komt er niemand.

Na de afslag is de drukte verdwenen. De hut ligt dus hoog. We klimmen en klimmen en klimmen. Langs het stenige pad bloeien de mooiste bloemetjes en het uitzicht wordt steeds spectaculairder. Af en toe steken we een sneeuwveld over. En dan, 900 meter hoger dan de auto, zijn we bij de prachtig gelegen Hütte. Het is rond 1 uur en we bestellen twee mokken thee en een käseplatte met brood. We zitten heerlijk op een winddicht terras met grote glazen ramen en hebben een fenomenaal uitzicht op de scherpe pieken. Het is er heel gemoedelijk.

Na een uurtje vertrekken we weer. De afdaling is pittig. Het pad ligt bezaaid met losse steentjes en ondanks dat we heel goed opletten en stokken bij ons hebben, glijden we allebei een keer onderuit. Het niet zonder risico, dat gewandel over steile bergpaaadjes.

We zijn rond vijf uur weer bij de auto en hebben dan bijna 22 km gelopen met 900 meter hoogteverschil. Een onverwacht sportieve prestatie.

We doen wat boodschappen bij de supermarkt en rijden dan naar ons volgende logeeradres aan Lago Antorno. We hebben hier een kamer met balkon (uitzicht op het bos). De kamer voelt wat vreemd. Heel veel knopjes voor allerlei lampjes en elektronische snufjes. De televisie zoemt uit een kast omhoog en in de douche veranderen de lichtjes van kleur. Aan het eind van de kamer staat een grote bak (formaat ligbad) met rozige kiezelsteentjes. We hebben nog niet op de knopjes ernaast durven drukken. Het bed daarentegen voelt erg spartaans aan, maar toch beter dan de kiezelsteentjes.

We eten wat pasta in de bijbehorende herberg en lopen nog een stukje langs het meertje met uitzicht op de mooie bergtoppen.

Overnachting: Albergo Chalet Lago Antorno, Misurina