Vanmorgen starten we weer met een heerlijk ontbijtbuffet in Ciasa ai Pini. In tegenstelling tot gisteren zijn er nu wel kaas en vleeswaren. Of hebben we er gisteren met ons tweeën overheen gekeken?

We reizen vandaag verder naar Santa Maddalena. Maar eerst gaan we nog een rondwandeling om de Settsass berg doen in de omgeving van San Cassiano. Start- en eindpunt van deze loop zijn bij Rifugio Valporala. We zijn er om kwart voor negen.

Volgens de website outdooractive.com is dit een 'moderate' hike. Maar wat ons betreft mogen ze er een labeltje 'strenuous' aan hangen. Er zijn talloze hindernissen, zoals paden vol blubber, die spekglad zijn als je omhoog of omlaag gaat. Verder lopen we nogal eens over smalle steile paadjes met kleine en grote glijdende stenen langs diepe afgronden. En echt lastig zijn de gedeeltes waar het pad overgaat in velden vol rotsblokken. We zoeken hier, soms letterlijk op handen en voeten, de juiste route met behulp van de rood-wit-rode verfstreken op de keien.

De wandeling is wel heel erg mooi. De berg Settsass is een versteend koraalrif uit het Trias (250 miljoen jaar geleden). Het gesteente is grillig en gelaagd. We lopen soms door alleen gesteente en soms door groene gebieden. Op het verste punt van de wandeling hebben we een prachtig uitzicht op het Pralongià High Plateau, de alpenweide waar we gisteren liepen.

Aan het einde van de loop stuiten we op een grote groep Kroaten, die hijgend en puffend naar boven lopen (net als wij overigens). We eten een appeltje in de hoop dat ze dan een goede voorsprong hebben. Maar even later lopen we toch weer tussen de groep. Lastig om zo'n grote groep te passeren op de smalle paadjes. Ik voel me wel ineens superfit. Wij zijn niet snel met lopen, maar deze groep moet bijna naar boven worden gehesen. Weer eens wat anders, want doorgaans worden wij ingehaald.

We zijn om drie uur weer bij Rifugio Valparola en bestellen thee met taart. Ook de groep Kroaten verschijnt daar. Ze worden met applaus ontvangen door hun medereizigers die waren achtergebleven op het terras. Een aantal van hen hebben al diep in het glaasje gekeken. Een vrolijke bedoeling.

De Garmin geeft aan dat we 11,5 km hebben gelopen (en geklauterd) met een totale stijging van 650 meter. Dit was echt een wandeling waar gevaarlijke momenten in zaten, maar wel prachtig. Chris moet ook hierna nog veel concentratie opbrengen. Hij rijdt ons in aanderhalf uur over smalle wegen met veel haarspeldbochten naar Santa Maddalena.

We hebben een kamer geboekt bij Hotel Fines. Als we aankomen is daar volop feest met dansende mensen op het terras. En geen parkeerplaats meer te krijgen. We zetten de auto een heel eind weg en gaan een kijkje nemen. Na enige tijd komt Fabian, een van de eigenaren, naar ons toe. Blijkbaar is het vandaag een feestdag in Santa Maddalena. Hij legt ons uit dat we een kamer in een dependance hebben, 300 meter verder weg. Huh? Ik weet daar niets van? In al het feestgedruis maken we er maar geen punt van. We rijden achter hem aan naar de dependance en na wat uitleg is hij weer verdwenen.

De kamer in de dependance is heel matig. Klein, oubollig en met de nodige mankementen (bed maar 1.90 lang, opbollende vloerbedekking, een van de twee bedlampen ontbreekt, maar één nachtkastje, de douche glijdt naar beneden van de stang, de WC trekt slecht door, geen afvalbakje in de piepkleine badkamer, geen zeepjes en maar één bekertje). Eigenlijk niet acceptabel voor het bedrag dat we ervoor betalen. We besluiten om dit morgen aan de orde te brengen. De twee jongemannen die het hotel runnen zijn zo druk met het feest dat ze niet echt tijd hebben voor ons.

's Avonds eten we op het terras van het hotel. Het is nog steeds druk met feestgangers. Het eten is, in tegenstelling tot onze kamer, wel goed.

Overnachting: Hotel Fines, Santa Maddalena