Gisteravond hebben we de eerste helft van de EK voetbalfinale tussen Italië en Engeland nog gezien. Daarna zijn we (moe van de lange wandeling) in slaap gevallen. Rond middernacht schrik ik wakker. Met tussenpozen hoor ik steeds gejuich. Het blijken de penalties te zijn. De voetbalwedstrijd is dus nog gaande. Al snel horen we een enorm gejuich. Italië heeft gewonnen. Het blijft nog lang onrustig. Een enorme knal (uit de hand gelopen vuurwerk?), blaffende honden, gestommel in het hotel en toeterende auto's. Eindelijk vallen we weer in slaap om bruut gewekt te worden door de telefoon van het hotel op onze kamer die om zes uur rinkelt. Chris neemt op, maar niemand antwoord.

Na het ontbijt checken we uit en rijden naar het nabij gelegen plaatsje Vigo di Fassa. We kunnen onderaan het dorp parkeren en direct met een gratis shuttlebusje mee naar de (drukke) kabelbaan. Goed geregeld. De kabelbaan brengt ons op 2000 meter hoogte naar Ciampedie, waar we wel vier hutten, een speeltuin en een zonneterras zien. Hier begint de rondwandeling die we willen maken door het Rosengartenmassief.

We lopen met de klok mee en beginnen met het lager gelegen pad. Het eerste deel gaat door bos en over een ski-piste. Alle mensen zijn verdwenen, erg rustig hier. Daarna lopen we over de Fassaner Höhenweg langs een bergweide, met de prachtige bergen van het Rosengartenmassief als decor. Daarna gaat het pad heel steil omhoog naar twee hutten die vlak bij elkaar liggen: Rifugio Pederiva en Rifugio Roda di Vael (Rotwandhütte). Bij de eerste ploffen we bezweet neer en een vriendelijke mevrouw neemt gelijk onze bestelling op.

Weer fris en vrolijk na deze vroege lunch lopen we over een veel hoger gelegen en langer pad weer richting de kabelbaan. Wat een schitterend pad is dit ook weer. Opnieuw grillige bergen en prachtige uitzichten. Bovendien zijn er nu lange tijd weinig hoogteverschillen. Echt genieten.

Het laatste gedeelte van de wandeling gaat flink naar beneden. Tien minuten voor de kabelbaan komen we nog langs een leuke baita (hut) met heerlijke eiskaffee. Zelfs hoog in de bergen kun je hier altijd lekkere dingen krijgen. Daarna weer met de kabelbaan naar beneden. We hebben 11 kilometer gelopen met (cumulatief) 496 hoogtemeters. Het laatste getal zie ik ineens in onze wandel Garmin. Het was me nooit eerder opgevallen dat onze Garmin deze waarde ook in een van de vensters laat zien (Total Ascent). Er zitten ook zo enorm veel functies op het ding.

We rijden naar het wintersportplaatsje Compatsch, onze volgende bestemming. Deze verzameling hotels ligt boven op de Seiser Alm (Alpe de Siusi), de grootste alpenweide van Europa. Onderweg er aar toe rijden we over bochtige wegen en de Garmin laat ons een paar keer in de steek. We komen twee keer terecht op zulke smalle weggetjes dat het behoorlijk manouvreren is als er tegenliggers aankomen. Ook moeten we bij een kantoortje nog een permit regelen om de weg naar het dorpje te vervolgen. Blijkbaar mogen we anders hier niet rijden met de auto. Met onze uitgeprinte boeking voor het hotel is dat gelukkig snel geregeld. Om vijf uur kunnen we eindelijk de auto parkeren in de kleine garage van het hotel (de andere parkeerplaats was vol).

We eten, net als bij ons vorige verblijf, in het hotel. Ook hier een viergangen menu met beperkte keuzes. Alle hotelgasten eten hier, want er is in het plaatsje 's avonds verder niets open.

Overnachting: Hotel Bellavista, Compatsch