Het is bijna negen uur als we Anna’s Bed & Breakfast weer verlaten. Een verrassend leuk en betaalbaar logeeradres in het mooi gelegen plaatsje Schwarzsee.

Het regent, dus we hebben onze regenjas en regenbroek aan. Ik heb zelf ook nog waterdichte overwanten gekocht bij een online fietsenwinkel. Eigenlijk zijn het net hele dunne regenjasjes voor over de gewone handschoenen. Daar heb ik nu veel plezier van.

We lopen op een mooi aangelegd pad langs het meer. Aan het einde duiken we het bos in en klimmen we zeker vijfhonderd meter omhoog over natte paadjes. De Zwitsers houden ervan om traptreden te maken in steile gedeeltes. Als je daalt zijn ze prettig, maar als je omhoog gaat zijn ze enorm vermoeiend, omdat de treden zo hoog zijn. De combinatie van regen en inspanning maakt dat mijn bril heel erg beslaat. Ik moet vaak stoppen om hem even schoon te vegen. Stom dat ik mijn bril vanmorgen niet met anti-condens spray heb behandeld. Ik heb het bij me en het helpt best goed.

Als het pad weer afvlakt zijn we in een prachtige alpiene omgeving aangekomen. We lopen in natuurreservaat Breccaschlund. Wat een mooi gebied is dit. Ondanks het slechte weer is dit echt genieten, zo mooi. We lopen er met een lus doorheen en zijn na een paar uur ineens bij een viewpoint met uitzicht op Schwarzsee. Dat voelt gek. Alsof we niet veel zijn opgeschoten. Even later buigt het pad in de goede richting en zien we een bordje dat het nog 35 minuten lopen is naar een bergrestaurant. Het pad gaat omhoog en we gaan best vlot. Als we na twintig minuten een hut zien met een bordje ‘Offen’ denken we er te zijn. We lopen naar binnen en komen in een smalle gang met allemaal gesloten deuren. We openen op goed geluk de eerste deur. Ineens staan we in een keuken met twee grote picknicktafels. Het is er heerlijk warm. Aan de ene tafel zit een gezelschap flink te pimpelen. De andere tafel is vrij. We twijfelen een beetje, maar een meisje in het gezelschap zegt dat we gerust mogen plaatsnemen. We zijn zo nat en klam dat we dat maar al te graag doen. Lekker even de natte jas uit. Er is geen kaart. We bestellen bij het meisje thee en vragen of ze wat te eten heeft. Wurst mit Kartoffelsalat dus. Het is alsof we in een privé keuken zitten bij een familiegebeuren. Niet heel schoon en het stikt er van de vliegen. Wel heel vriendelijk. Uiteindelijk betalen we toch nog flink voor de maaltijd. Wat een rare berghut was dit.

We zijn wel lekker warm als we weer verder lopen. En dan zien we na tien minuten het bergrestaurant liggen. Nee hé. We zijn gewoon bij de verkeerde binnen gegaan. Ook wel weer grappig.

Het is inmiddels droog en we dalen af naar het plaatsje Jaun waar we overnachten. Een heel mooi plaatsje tussen beboste steile bergen met veel traditionele houten huizen. De etappe van vandaag is korter dan anders dus we zijn al om drie uur bij het hotel waar we gelijk kunnen inchecken.

’s Midags nog een kop thee in de bakkerij van Jaun. En ‘s avonds genieten we van een smaakvolle lichte avondmaaltijd in het restaurant van het hotel. Vooral de kalfsgehaktballetjes in mascarpone-mosterdsaus hebben hobbykok Chris (die notities maakt voor nieuwe recepten) weer op een idee gebracht.

Overnachting: Hotel Wasserfall, Jaun

Gelopen: 12,4 km
Omhoog: 741 m
Omlaag: 697 m