Bij onze overnachting is het petit déjeuner inbegrepen. Echter, het restaurant is vandaag gesloten. De patron moet speciaal voor ons terugkomen. En hij moet om negen uur uiterlijk weer weg. We hebben om acht uur afgesproken en inderdaad heeft de patron een ontbijtje voor ons. Wel heel minimaal. Een kopje thee met een bakje brood en wat tinnetjes jam. We doen het ermee. De kamer was schoon en goedkoop. Ook wel eens fijn in het dure Zwitserland.

In de stromende regen gaan we op pad. De lucht is één dikke grijze deken. Er is geen sprankje hoop in te bekennen. Nergens een lichter plekje.

We lopen door Les Paccots. Er wordt een grote ski-school gebouwd. Ben benieuwd waar de wintersportgasten dan slapen. Het was erg lastig om hier een hotel te vinden.

We vervolgen onze weg door weides tussen koeien en beekjes. Behalve stromende regen hier ook veel wind. We bikkelen flink door, anders krijgen we het te koud. Er volgt een lastig stuk door het bos. Eerst een lange steile afdaling over glibberige paadjes naar de Passerelle de Fégire, een mooie loopbrug over de wilde rivier la Veveyse de Fégire. Na de brug gaat het weer steil omhoog. Het is flink ploeteren in dit weer. Alles is nat en glad.

We komen uit op een asfaltweggetje. Dat loopt veel beter. We willen graag een stop maken in een cafeetje om op te warmen, maar alles wat we tegenkomen is “Fermé” of ligt te ver van het pad. We hebben wel nog de broodjes van gisteren bij ons, maar het is te guur om stil te zitten op een bankje.

Dan bereiken we het gehucht Lally. We passeren een heel duur restaurant (Chris kijkt even op de kaart), maar dat slaan we toch liever over. Bovendien is de keuken nog niet open. Vlak na Lally, op een heuvel, hebben we ineens uitzicht op het meer van Genève. Dat voelt toch wel speciaal. In mei begonnen bij de Bodensee en nu bijna bij het meer van Genève. Helemaal van oost naar west door Zwitserland gewandeld.

We lopen verder naar het grotere plaatsje Blonay. Nog meer dan een uur lopen zien we op een bordje. In Zwitserland worden niet de afstanden maar de tijden aangegeven. Inmiddels kunnen we de tijden iets beter duiden. Als we dalen doen we er altijd langer over. Soms wel anderhalf keer zo lang of nog meer als het regent. Als we stijgen komen we in de buurt.

Tussen Lally en Blonay dalen we voortdurend. We lopen door bos over een pad vol wortels en afgesleten grote platte stenen. Op de steilste stukken zijn traptredes met aan het eind van elke trede een houten balk. Het is allemaal erg nat en glad. Ondanks dat we heel langzaam gaan ga ik een keer onderuit. Behalve erg vies gelukkig geen schade. Chris slipt ook een paar keer, maar houdt zich staande. We zijn niet meer bezig met natuurschoon, maar met overleven zo langzamerhand. Wat een barre tocht. Als het even opklaart houden we een korte pauze op een bankje met uitzicht op het meer van Genève.

Even later zijn we in Blonay. Eettentjes! We lopen bij het station onder de spoorlijn door. En dan glij ik onderuit op de trap. De laatste treden vliegen voorbij en ik land onderaan. Au! Ik kom ongelukkig terecht met mijn linkervoet. Wat een stomme plek om te vallen. Zoveel kilometers achter de rug en dan glij je uit op de trap in een stationnetje. Wel een handige plek natuurlijk, is mijn volgende gedachte. Mocht het ernstig zijn dan kan ik gelijk in een trein worden gehesen.

Ik sta voorzichtig op. Ik kan nog lopen. Een beetje pijn, maar het gaat. Gelukkig, we kunnen verder. Ietsje voorbij het station zien we een pizzeria. Eindelijk! Warmte, eten en drinken!

Na Blonay is het nog een flink eind lopen naar Corseaux, waar we slapen. Behalve mooie en minder mooie buitenwijken lopen we ook weer door bos. We stuiten op een hek. Oeps, we mogen er niet door. Maar we hebben geen zin om helemaal om te lopen. Uiteindelijk lukt het ons toch om er doorheen te lopen. Chris schuift af en toe een hek opzij en weer terug.

Het laatste gedeelte gaat door wijngaarden. Mooi, al hebben we er weinig oog meer voor. Eindelijk, om half zes, zijn we bij het hotel. We eten er ook. Het is mij te duur en te sjiek. Categorie weinig eten voor veel geld. Ik heb een gerecht met légumes. Twee spruiten, twee gepofte kastanjes en een heuveltje rode kool. Niet echt een wandelaarsmaaltijd. Daarom nog maar wat chocola snoepen op de kamer, met mijn nog wat pijnlijke, opgezwollen voet omhoog.

Overnachting: Hotellerie de Châtonneyre, Vevey

Gelopen: 22,7 km
Omhoog: 653 m
Omlaag: 1349 m