We beginnen de dag weer eens met een echt lekker ontbijtje. Goed brood, heerlijke regionale kazen, grote schaal met ongezoete joghurt en verse vruchtensalade. Zo al vier dingen die we erg kunnen waarderen. Een fijn verblijf, Hotel de la Fleur de Lys.

Rond kwart voor negen zijn we weer onderweg. We lopen de heuvel af naar Pringy en gaan daar even binnen bij La Maison du Gruyère. Een winkel voor toeristen met regionale producten. We kopen hier een baquette belegd met Gruyère kaas. We moeten een heel eind omhoog lopen en willen niet het risico lopen om niets bij ons te hebben boven op de berg. Het kan zijn dat met dit herstweer het enige restaurant dat we tegenkomen gesloten is.

Al snel laten we de bewoonde wereld weer achter ons en klimmen we omhoog. Het is regenachtig weer, maar dat zijn we inmiddels gewend. De omgeving is mooi groen. Af en toe een boerderij of schuur. Als we achterom kijken zien we Gruyeres in de diepte liggen. Even klaart het wat op en zien we de besneeuwde bergen opdoemen. Prachtig! Het brede pad maakt plaats voor een smaller pad. Het weer wordt slechter en het waait hard op deze hoogte. Het lijkt ineens wel winter. We lopen zelfs door verse sneeuw. Ondanks de koude, snijdende wind lopen we best vlot. Het vooruitzicht van een warm restaurant bij Plan-Francey (kabelbaanstation) motiveert ons. Om kwart voor twaalf bereiken we ons hoogste punt van vandaag (1520 m hoogte). En het restaurant is open! Heerlijk de warmte in. We knappen snel op met het smakelijke dagmenu en een beker thee. We krijgen alle aandacht want er is niemand met dit hondenweer. Met mooi weer zal het er wel druk zijn, want dan rijdt er een bergtreintje vanuit het dal naar dit punt en kun je overstappen op de kabelbaan die je naar de top van de berg Le Moléson brengt. Dat is nu geen optie, want de kabelbaan is gesloten. Bovendien zien we door de laaghangende wolken de berg nauwelijks.

Lekker warm lopen we de berg weer af. Maar met de warmte is het snel gedaan. Het gaat echt hard regenen en zelfs hagelen. Keiharde wind giert om onze oren. Blubberige paden. Koude handen, natte voeten. Echt bikkelen nu. Wat zijn we toch een fanatiek stel als het er op aankomt. Het is nu meer een sportieve prestatie dan dat we genieten van de omgeving. Daar zien we niet veel meer van door de mist.

De laatste kilometers gaan veel door bos. Lekker beschut en mooi aangelegde paden. De bomen verkleuren al en er zijn veel paddestoelen. Herfst.

We slapen in een kamer boven Restaurant Les Rosalys in het plaatsje Les Paccots. De kamer, met douche en toilet op de gang, is de goedkoopste van de vakantie. Een goede deal, want we zijn de enige gasten, dus hoeven we het sanitair met niemand te delen.

We eten lekker in het restaurant. We delen een steak en een macaronischotel. Dat doen we best vaak. Twee verschillende gerechten bestellen en dan ieder de helft van elk gerecht. Het is er gezellig druk met dorpsbewoners. Onze kamer is precies boven het restaurant. Daar hebben we niet veel last van. Om half elf is het stil. Wel dreunt het Zwitserse volksdeuntje nog na in mijn oren. De hele avond hetzelfde muziekje. Maar acht maten en dan weer opnieuw.

Overnachting: Hôtel-Restaurant Les Rosalys, Les Paccots

Gelopen: 17,4 km
Omhoog: 1026 m
Omlaag: 705 m