Ondanks de kerkklokken van Appenzell (waarom moeten die ook ‘s nachts ieder uur luiden) hebben we goed geslapen. Het bed in dit hotel was echt goed. Ook het ontbijt is erg lekker. Vers brood in plaats van afbakbroodjes en lekkere regionale kazen in plaats van de smakeloze plakjes die meestal worden geserveerd.

Vandaag gaan we een uitdagende etappe van de Alpenpanorama-Weg lopen met heel veel hoogtemeters. Als we iets over achten de buitenwijken van Appenzell achter ons laten, klimmen we direct vrij steil omhoog. Het is prachtig, zonnig weer en we voelen ons goed. We hebben wonderbaarlijk genoeg helemaal geen last van spierpijn.

De eerste paar honderd meter omhoog gaan vrij vlot. Een groot deel door bos, dat is wel lekker koel. Dan vlakt het weer af en lopen we door weilanden verder omhoog. We passeren om half tien hotel Kaubad. Nog geen stop hier, want we willen eerst nog wat meer hoogtemeters maken.

Verder omhoog gaan we. Nu weer steiler door weilanden, afgewisseld met bos. In de verte het geloei van koeien. Het lijkt een beetje te echoën tussen de bergen. Het wordt nu echt warm en ik ben heel blij dat ik vanmorgen mijn bril heb behandeld met een speciaal anticondens doekje. Het voorkomt dat mijn bril beslaat van al het transpireren. De uitzichten worden mooier en mooier. Hijg, hijg, puf, puf. Omhoog lopen is zwaar. En dan zien we de parasolletjes van Berggasthaus Scheidegg. Het is elf uur en we ploffen neer op het terras voor een kop thee en een zoet hazelnoot broodje.

Dan weer verder, heel steil nu, naar de top van de Kronberg (1663 m). De uitzichten zijn wonderschoon. De naam Alpenpanorama-Weg is goed gekozen. Een heerlijk groen berglandschap en in de verte de hoge bergen met sneeuw. Rond half een zijn we op de top. Er gaat hier ook een kabelbaan naartoe vanuit St. Jakobsbad, dus er zijn wat meer wandelaars.

Op het terras van Berggasthaus Kronberg zoeken we een plekje in de schaduw. Aan de andere kant van de tafel zit een vrouw alleen. Ze komt uit Speicher (waar wij toevallig eergisteren hebben geslapen). Ze helpt ons met de vertaling van de lunchgerechten op de kaart. We blijven hier wel een uur. Het is heerlijk toeven op dit terras. We zijn bijna 1000 meter omhoog geklommen.

Dan volgt de afdaling. Steil naar beneden. Ik had mijn wandelstokken nog niet gebruikt, maar hier zijn ze wel nodig. Er volgt nog een prachtig gedeelte door een bos vol gele dotterbloemen en primula’s.

De laatste kilometers lopen we langs de voet van de berg Säntis. Indrukwekkend, de kolossale grijze bergwand.

We zijn om vier uur bij het enorme hotel Säntis. Wat een groot complex. In het gebouw is ook het dalstation van de Säntis-Schwebebahn. We krijgen als hotelgasten korting op de kabelbaan die ieder half uur gaat. Omdat het nu mooi weer is besluiten we direct te gaan. Om half vijf zoeven we naar boven (2502 m). Daar hebben we geen spijt van. De uitzichten zijn fenomenaal. Bergen met sneeuw zover je kunt kijken. On top of the world. Zo indrukwekkend. Na de nodige foto’s en filmpjes drinken we nog wat op het terras. Het is er op dit tijdstip van de dag heel rustig. Om zes uur gaan we met de laatste afdaling van vandaag weer naar beneden.

We eten op het terras van het bij het hotel horende restaurant wat eenvoudigs. Nog snel een handwasje en dan de voetjes omhoog.

Overnachting: Säntis - das Hotel

Gelopen: 16,5 km
Omhoog: 1176 m
Omlaag: 564 m