Vanmorgen eerst een hele lading sandwiches gemaakt. Daarna gewapend met waterschoenen, stokken en rugzakken met de auto naar het Visitors Center in Zion Park. We informeren nogmaals naar de waterstand van de Narrows. Ze zijn voorzichtig. We kunnen hem lopen op eigen risico (uiteraard). We negeren de aarzeling bij de rangers en besluiten de tocht te gaan doen.

Met de shuttlebus rijden we naar de laatste halte (Temple of Sinawawa). Vandaar lopen we langs de Virgin River naar het punt waar we de rivier in kunnen. Daar ruilen we onze slippers om voor de waterschoenen en vervolgen onze weg door de sterk stromende rivier. De tocht is fantastisch. De stijle wanden van de rode rotsen en het contrasterende groen van de planten en bomen is heel erg mooi. Door te lopen in de rivier voel je steeds de enorme kracht van het water, dat deze geweldige kloof heeft uitgesleten. De stroom is sterk en het water komt in de Virgin River tot aan de knieen. We zijn blij met de stokken, want door de bruine kleur van het water zie je de stenige oneffen bodem niet. Hoe verder we komen hoe minder mensen we zien.

Als we na een paar uur bij de splitsing komen met Orderville Canyon willen we ook deze canyon een stukje in gaan. Vlak na de splitsing moeten we een diep gedeelte door (tot ons middel in het water). Daarna hebben we het rijk voor ons alleen. Het wordt een echte klautertocht door schitterende natuur. Gelukkig helpen de kinderen ons over de lastigste rotsblokken en door de diepere poeltjes heen. De waterdichte rugzak is geen overbodige luxe. In ieder geval zijn de sandwiches en het fototoestel droog gebleven. Zelf worden we regelmatig flink nat, maar het is heerlijk weer en we drogen weer snel op. Dan stuiten we op en heel groot rotsblok die de doorgang verspert. Zonder hulpmiddelen kunnen we hier echt niet verder. Het is inmiddels ook al een uur of drie en we ondernemen de terugtocht. ‘s Avonds lekkere pizza!