Naast de lodge waar we hebben geslapen ligt het Coyote Pause Cafe. We hebben gisteren bij het inchecken vouchers gekregen om daar te ontbijten. We kunnen zelf kiezen wat we willen tot een bedrag van 15 dollar per persoon. We gaan voor gebakken ei, toast en fruit. Lekker en het is al lekker bedrijvig hier zo vroeg in de morgen. Het interieur doet ook hier Mexicaans aan. Vrolijke felle kleuren.

Vlakbij ons overnachtingsadres ligt de ingang van het westelijk deel van Saguaro National Park (Tucson Mountain). Na het inpakken van de spullen zijn we dan ook al binnen een kwartier bij de King Canyon Trailhead voor de hike naar Wasson Peak. Wasson Peak is de hoogste berg (1430 m) in dit deel van Saguaro NP.

Het is half negen, licht bewolkt en 16 graden (‘s middag oplopend naar 24 graden). Perfect wandelweer. We lopen via de King Canyon Trail heel geleidelijk omhoog tussen de Saguaro cactussen. Veel Saguaro’s hebben nog niet de karakteristieke ‘armen’. Ze lijken iets jonger dan de Saguaro’s die we gisteren zagen. Verder zien we hier veel Prickly Pear cactussen. Het aantal cactus soorten lijkt wat minder dan in Organ Pipe Cactus National Monument. De bodem is hier ook anders. Meer oranje-bruin gesteente. Als we wat hoger komen zien we steeds meer bloemetjes langs de trail. Vooral de felgekleurde gele Desert Poppies vrolijken de omgeving op. Zo mooi.

We houden even rust om wat fruit te eten op een punt waar we een mooi uitzicht hebben over Tucson. Dan passeren vier vrouwen (we schatten ze in de dertig) die heerlijk enthousiast reageren op het mooie uitzicht. We praten even met elkaar en we maken een foto van ze.

Het is een leuke wandeling. Nergens is het al te steil en de combinatie van de grote cactussen, bloemetjes en uitzichten maakt het afwisselend.

Rond elf uur zijn we op de top van de berg. De vrolijke dames begroeten ons enthousiast. Her en der zitten wat mensen verspreid op de rotsen. Wow, wat een prachtige uitzicht om ons heen. Aan de ene kant zien we het uitgestrekte Tucson onder ons liggen en aan de andere kant het vrijwel lege land met in de verte bergen. We eten wat crackers met kaas en jam. De sfeer is gezellig. Als er nieuwe mensen verschijnen op de top worden ze enthousiast begroet.: ‘You made it!’. Er worden foto’s van elkaar gemaakt en een van de dames roept grappend ‘You can hire me’. Even denk ik terug aan de wandelvakanties in Zwitserland, afgelopen jaar. De mensen daar zijn ook vriendelijk, maar véél gereserveerder.

Terug lopen we via de Hugh Norris Trail. Deze trail vinden we iets saaier dan de heenweg. Minder bloemetjes. Wel een fijn pad om te lopen. Weinig losse steentjes, wat op de heenweg wel het geval was. Voor de afdaling is dat wel fijn.

Om half twee zijn we weer beneden. De Garmin geeft 13 km aan. Total ascent: 614 m. De oude wandel gps gaat steeds met ons mee. We vinden dat handiger navigeren dan met de telefoon. Hij doet het altijd en gaat zeker een hele dag mee op twee oplaadbare AA-batterijen.

We rijden iets verder het park in voor een bezoek aan het Visitor Center. Net als gisteren krijgen we ieder een badge omdat we meer dan vijf mijl hebben gewandeld. We zijn toch net twee kleine kinderen. Zo blij met onze beloning. We doen wat boodschappen bij een Food City en rijden daarna naar Willcox. Onderweg rijden we ineens door een verrassend mooi gebied met enorme granieten boulders (Texas Canyon).

’s Avonds gaan we uit eten bij Double S Steakhouse, tegenover ons motel.

Overnachting: Days Inn, Willcox