We rijden vandaag al een stuk richting Las Vegas. Morgenavond zullen we daar de auto weer inleveren en zit de vakantie er bijna op. We zijn erg actief geweest en hebben ontzettend veel gezien. Een deel van onze geplande wandelingen hebben we kunnen doen. De laatste week moesten we wat meer improviseren vanwege de winterstormen (sneeuw) in Utah. Maar daardoor hebben we ook weer andere, onbekendere plekken ontdekt. Het wordt tijd om al het moois te verwerken en weer naar de (klein)kinderen te gaan.

Maar voordat het zover is willen we nog twee state parks zien. Valley of Fire (daar gaan we morgen heen) en Snow Canyon State Park. Via sjieke, gated communities in het plaatsje Ivins rijden we over de Snow Canyon Drive naar het gelijknamige park. We betalen vijftien dollar entree en informeren welk gebied het mooist is om te wandelen.

Met behulp van de plattegrond van het park stippelen we een rondwandeling uit. Dat gaat vrij makkelijk door verschillende trails te combineren. De paden in het park zijn uitstekend aangegeven. We parkeren de auto bij Red Sands. We lopen achtereenvolgens de volgende trails. Red Sands, Hidden Pinyon, Petrified Dunes, Butterfly, Lava Flow, Whiterocks (heen en terug), Lava Flow, West Canyon Road en Red Sands. Een loop van 8,2 km en 256 meter hoogteverschil.

Het leuke van dit park is dat je in korte tijd door hele verschillende gebiedjes en steensoorten loopt. Het voelt wel minder ruig dan de meeste andere hikes die we deden. De paden zijn netjes aangelegd, de bewegwijzering is helemaal op orde en er zijn op deze mooie zondag nogal wat andere wandelaars waar we soms een praatje mee maken. Zo worden we aangesproken door een vriendelijke trail steward. Ze behoort tot een groep vrijwilligers die herkenbaar zijn aan hun groene vest en mensen wegwijs maken in het park.

Bovenop de mooie Petrified Dunes hebben we een langer gesprek met een mennoniet uit Canada. Hij hoort ons Nederlands praten en herkent er iets van Duits in, de oorspronkelijke taal van de mennonieten. Hij zit op zijn praatstoel en vindt het leuk om over zijn verleden te vertellen.

Tenslotte zijn we even aan het pauzeren bij de Whiterocks als een man naar het merk van Chris zijn vissershoed vraagt. Hij zoekt al langer zoiets en is helemaal weg van de hoed van Chris. Hij maakt een foto van het labeltje (https://sundayafternoons.com/) en is dan weer weg. Heel grappig! Chris is zelf ook erg gesteld op zijn hoofddeksel.

Na de wandeling rijden we naar de Red Cliffs Mall in St. George. Er is een grote Barnes & Noble gecombineerd met een Starbucks. Perfect. Eerst wat eten en drinken bij de Starbucks en dan rondsnuffelen in onze favoriete winkel met die enorme sortering boeken en tijdschriften. Bovendien hebben ze een afdeling met (educatief) speelgoed. Sinds we kleinkinderen hebben ben ik dol op speelgoedwinkels, dus ik vermaak me uitstekend. Het is een leuke uitdaging om kleine speelgoedjes te zoeken die we mee kunnen nemen in het vliegtuig.

We rijden verder naar Overton in Nevada waar ik gisteren een hotel heb geboekt. Het is hier een uur vroeger. We verkennen de omgeving en kijken of we met de auto naar Lake Mead kunnen komen. Maar dat lukt niet. De weg er naar toe is afgesloten. Lake Mead ziet er ook niet heel aantrekkelijk uit. Ver weg en het water staat heel laag.

We eten verrassend lekker Mexicaans bij La Fonda, tegenover ons motel. Aanrader als je in de buurt bent. Informele sfeer en veel locals.

Overnachting: North Shore Inn at Lake Mead, Overton