Spencer Pond Camps
Vanmorgen weer vroeg wakker. Ik trek wat kleren aan en loop naar de pond. Helaas géén moose. Dan maak ik een wandeling over de logging road iets verderop, misschien dan meer geluk. Maar behalve veel muggen en vliegen geen andere dieren. Dit is de eerste keer in de vakantie dat ik last heb van insekten. Zou het komen omdat het nog zo vroeg is? Ze vliegen echt in zwermen om mijn hoofd heen. Hinderlijk. Als ik weer terugkeer is Chris ook al wakker en ik zet pannen water op voor de douche, de thee en de afwas. Je wordt snel efficiënt in een huisje zonder elektriciteit en warm water. Weer een ontbijtje met een zachtgekookt eitje, buiten in het ochtendzonnetje bij de picknicktafel. Gek hoor, nu zijn er helemaal geen insekten. Dan het ritueel met de douche. Dit gaat nu een stuk sneller. Vervolgens de spullen weer in de auto. We hebben nog een leuk afscheidsgesprekje met Christie en Dana. Buiten het seizoen werkt Christie ook nog bij een bank en Dana werkt regelmatig in Blue Hill (een plaatsje aan de kust) als lobster visser. Spencer Pond Camps was van de grootvader van Christie. Hij heeft ook zelf het huisje gebouwd waarin wij hebben gelogeerd. Het is nog niet zo oud, maar hij heeft een huisje van vroeger precies nagebouwd.

Greenville
Dan rijden we in een uurtje, gedeeltelijk over dirt roads, weer naar Greenville. We zien in de boom een grote zwarte vogel met rode kop en langs de weg nog vogels die op fazanten lijken. Onderweg ook nog een piepklein plaatsje Kokadjo (drie huizen). Op het bordje de tekst Population "not many". Ze hebben wel gevoel voor humor hier. In Greenville drinken we cappuchino/thee bij het cafeetje in de outdoor winkel. Daarna bekijken we de oude stoomboot Katahdin. Hij ligt in de haven, want het is zondag. We bezoeken nog wat leuke souvenir- en boekenwinkeltjes en doen daarna boodschappen bij de supermarkt. Een aardig plaatsje aan het mooie Moosehead Lake.

Flying Moose Statue
Dan rijden we naar Rockwood. Vlak voor Rockwood nog een groot beeld van een moose met goudkleurige vleugels. Het is een beeld naar aanleiding van een oude legende over de vriendschap tussen een indiaan en een moose. Zij kwamen terecht in een wilde rivier en de indiaan klom op de rug van de moose, zich vasthoudend aan zijn gewei. De moose redde zo de indiaan. De volgende dag droomde de indiaan dat de moose met vleugels wegvloog naar het land van de geesten om te waken over het leven in het bos.

Mount Kineo
In Rockwood parkeren we op een groot parkeerterrein in de buurt van de aanlegsteiger van de Mount Kineo Shuttle Boat. Er staan nog wat andere mensen te wachten. De eerste boot is vol, maar na 20 minuutjes is de boot weer terug en kunnen we mee voor $10,- pp. Mount Kineo is een rotsachtige berg op een schiereiland in Moosehead Lake. Het is met deze boot het makkelijkst te bereiken. In de negentiende eeuw en begin twintigste eeuw heeft er een groot resort gestaan voor rijke  mensen die op vakantie wilden naar de wildernis van Maine. Het resort is er niet meer, maar er is wel een golfveld. Behalve golven kun je ook Mount Kineo beklimmen. Bovenop de berg staat een firetower voor een prachtig uitzicht op Moosehead Lake.

We lopen via de Bridal Trail naar boven. Alweer een flinke klim. Geen enkele trail in Maine is echt gemakkelijk. Op tweederde van de trail komen we bij een open plek waar we lunchen en een mooi uitzicht hebben over het meer en het golfveld. Daarna lopen we verder naar de top. Dit is een populaire wandeling op zondag, want we komen verschillende andere mensen tegen.

Firetower
Op de top staat de firetower. De treden en de tussenplatforms bestaan uit roosters, waardoor je naar beneden kunt kijken. Niet echt handig voor mensen met wat hoogtevrees. Chris gaat de eerste trap naar boven, maar vindt dit echt niet fijn en laat mij alleen verder gaan. Een ander stel met een vrouw die honderduit babbelt gaat ook niet naar boven. De vrouw heeft met veel moeite de berg beklommen en beseft nu met de nodige humor dat ze de firetower niet op durft en het dus met de bomen moet doen. Chris is al snel met het stel in gesprek, terwijl ik naar boven klim. Hij vermaakt zich dus wel even.

Het uitzicht is fantastisch. Ik kan alle kanten op kijken over de boomtoppen heen. De groene bergen en Moosehead Lake. Het ziet er erg mooi uit. Ik herken de vorm van Little Spencer Mountain in de verte. Als ik beneden kom is Chris nog steeds in gesprek met het amerikaanse stel. Ze hebben een dochter die in Amsterdam woont. De man heeft zelfs een amsterdams petje op. We nemen afscheid en nemen een ander pad terug. De Indian Trail. Lastig afdalen (stijl), maar onderweg mooie uitzichten vanaf deze trail.

Inn by the River
Om 4 pm zijn we weer in Rockwood en rijden dan verder via Jackman naar de Inn by the River in West Forks. Een mooie route langs Long Pond en door glooiende heuvels met bossen. De Inn by the River is wat vreemd. Er is geen office, dus melden we ons bij de bar. Als we onze naam noemen krijgen we een sleutel zonder verdere uitleg. Het meisje heeft het druk achter de bar. We zoeken onze kamer op. Deze is prima in orde. Nadat we onze spullen hebben uitgeladen kijken we of we hier ook kunnen eten. Dat blijkt het geval. Het is een eenvoudige kaart en we bestellen een hamburger en een ceasar salad. Prima. Ook hier is het meisje druk in de weer. Geen wonder dat ze weinig tijd had. Ze doet zo'n beetje alles hier.

De Inn kijkt mooi uit op de wild stromende Kennebec River. Raften is hier heel populair. We kunnen niet naar het water lopen, want tussen de inn en de rivier ligt highway 201. Een wat drukkere weg, waar nogal wat logging trucks voorbij komen.

Overnachting
Inn By The River, West Forks