Franconia Ridge Loop
We hebben de wekker gezet om 6 am, maar zijn net iets vroeger al wakker. Vandaag gaan we de Franconia Ridge Loop doen. Er wordt over geschreven dat het een van New Englands mooiste hikes is. Het is geen makkelijke trail. Het hoogteverschil is zo'n 1200 meter en op de Franconia Ridge heb je boven de boomgrens weinig beschutting. Ik kijk op mijn telefoon wat de laatste weersberichten zijn. Bewolkt met kans op regen. In da namiddag kans op onweer. Niet optimaal, maar voorlopig ziet het er nog rustig uit en de namiddag is nog ver weg. We kleden ons aan en pakken de rugzakken met lunchspullen, water, warme trui en regenjas. Om 6.45 am zijn we bij de parkeerplaats in de buurt van de Lafayette Place Campground. Daar ontbijten we nog wat en om 7 am gaan we op pad. We gaan via een voetgangerstunnel onder de Interstate door en daar lopen we het bos in. Het is lekker wandelweer.

Bridal Path
We lopen omhoog via Bridal Path. Deze is het minst steil. Kevin, de eigenaar van het motel, had ons aangeraden deze eerst te doen, hoewel de meningen daarover verschillen. Voorlopig is het echter meer dan steil genoeg voor mij. Het lopen gaat goed. Ik stop onderweg zo min mogelijk voor foto's, om het ritme niet te verstoren. We moeten immers een heel eind. Zo klimmen we ruim 2 uur. Dan komen ons de eerste andere wandelaars tegemoet en daarna nog een groepje. Ze hebben allemaal geslapen in de Greenleaf Hut en gaan weer naar beneden. Even later wordt de begroeiing lager. We naderen de boomgrens en dat is te merken. Er is steeds meer wind en het wordt koud. Ondertussen wordt het uitzicht steeds beter. Prachtig. Je kunt de Franconia Parkway ver onder je zien liggen als een lint door het groene dal.

Greenleaf Hut
Om 9.45 uur komen we aan bij de Greenleaf Hut. De hut ligt op een schouder van Mount Lafayette, die we straks zullen beklimmen. Mooie uitzichten hier. In de hut heerst een ingetogen sfeer. Er zijn enkele jongens (AT hikers) die aan het lezen zijn en niet van hun boek opkijken. Een meisje is in de keuken bezig en een andere meisje is aan het bezemen. Bij haar informeren we of we in de hut koffie of thee kunnen drinken. Ze wijst ons naar de tafel, waar koffie en heet water staan en bezemt weer verder. We moeten nog een keer vragen naar kopjes en daarna nog eens naar theezakjes en waar we moeten betalen. Ze helpt ons vriendelijk, maar is verder niet echt spraakzaam. De koffie en thee doen ons goed en we eten ook wat uit de rugzak. Daarna kleden we ons warmer aan. De broekspijpen worden aan de afritsbroek geritst en de warme truien gaan aan. Het is buiten koud en het waait ongelooflijk hard. Dan gaan we weer op pad.

Mount Lafayette
De volgende etappe is naar de top van Mount Lafayette. Aanvankelijk nog mooie uitzichten, maar dan begint het weer om te slaan. De harde wind was er al, maar nu komen we in de mist en begint het ook te regenen. Er is helemaal geen beschutting meer en de omstandigheden zijn ineens veel slechter. Ik heb moeite om mijn wandelritme te vinden. Ben niet meer zo stapzeker en wat licht in mijn hoofd alsof ik een beetje aangeschoten bent. Ik denk dat het door de combinatie van de keiharde wind en het pad vol puntige rotsstenen komt. Dan komen we bij de top van Mount Lafayette. Het hoogste punt van de hike. Ondanks de grimmige weersomstandigheden worden we hier heel vrolijk van en we besluiten om verder te gaan.

Regen, harde wind en mist
Nu gaan ook de regenjassen aan. Het weer is bar en boos. Iets voorbij Mount Lafayette komt een vrij wanhopige vrouw ons tegemoet. Ze heeft een stel jongere kinderen bij zich, die met een dun ponchootje en gympjes slecht gekleed zijn voor dit weer. We praten kort met de vrouw en wijzen haar de weg naar de Greenleaf Hut, waar ze nu niet ver van af is. Dan lopen ze weer verder. We kijken nog even achterom en zien dan pas dat de vrouw een draagzak met een baby op haar rug heeft. Dat is toch veel te koud voor zo'n baby in deze stormachtige wind. Ik twijfel of ik er achteraan moet gaan met onze jassen, maar ze lopen vlot door dus ze zal de hut snel bereiken.

Mount Lincoln en Little Haystack
We gaan weer verder en beklimmen nog twee toppen op de ridge: Mount Lincoln en Little Haystack. Als we tegemoetkomende hikers passeren (een paar jongens van een scoutinggroep en enkele AT-hikers) wordt er over en weer druk geïnformeerd hoe het gaat en worden grappen gemaakt over de 'beautiful views' (die er niet zijn vanwege de mist en regen). Gedeelde smart is halve smart. Het zijn leuke gesprekjes.

Falling Waters Trail
Eindelijk bereiken we het bordje naar de Falling Waters Trail. Daarna dalen we en komen weer in het bos. De wind is weer weg en de regenjassen kunnen uit. Bizar deze wisselende weersomstandigheden. De terugweg is erg vermoeiend en steil naar beneden. We doen er maar liefst 3 1/2 uur over om terug te keren naar de auto. De trail gaat door bos en voert over grote rotsblokken die door de regen best glad zijn. Iedere stap is opletten. De trail op de heenweg was makkelijker. De laatste kilometers gaan langs/door watervallen en dit stuk is mooi, iets minder steil en afwisselend. Om 4.45 pm zijn we weer terug bij de auto. Bijna 10 uur zijn we onderweg geweest. Supermoe nu, maar trots dat we het hebben volbracht en een ervaring rijker. De bergen hier zijn echt verraderlijk. Hoewel 'maar' 1600 meter hoog, voelde de Franconia Ridge toch minstens zo hoog als de bergen in Colorado en veel grimmiger.

The Little Grille at the Depot
We rijden weer terug naar het motel. Gaan lekker douchten en eten 's avonds bij The Little Grille at the Depot in het plaatsje Littleton. Ze hebben een vis buffet. Het houdt in dat er continu iemand langs komt met verschillende soorten vis. Je mag eten zoveel je wilt samen met salade van een saladbar. We hebben trek, het is er gezellig en het eten smaakt ons best. De jongen die de vis serveert is helemaal gek op Europa en helemaal een groot fan van het nederlandse voetbal. Als hij hoort dat we uit Nederland komen geeft hij een High-Five. Daarna komt hij iedere keer met een big smile nieuwe vis aanbieden. Grappig.

Overnachting
Gale River Motel and Cottages, Franconia