Heerlijk, vandaag weer naar de US. Joost brengt ons naar het vliegveld, heel lief.

Als we rond half een, keurig op tijd, het vliegtuig binnengaan blijken onze stoelen bezet door een ander stel. De stewardess vraagt ons om even te wachten. We staan wat onhandig in het gangpad terwijl het vliegtuig zich verder vult en sommigen ons nog moeten passeren in de smalle ruimte. Voor zover we kunnen zien zit alles helemaal vol, dus een beetje beginnen we hem wel te knijpen. We begrijpen inmiddels wel dat het andere stel geen stoelen heeft vastgelegd bij het inchecken, maar wat er nou mis is gegaan is onduidelijk. Het vliegtuig begint al te taxiën als de stewardess weer naar ons toe komt. Bij de nooduitgang heeft ze twee plaatsen voor ons. Met een heleboel beenruimte dus. Deze oplossing is voor ons helemaal top en maakt de eerst vlucht naar Chicago erg prettig.

In Chicago is de rust over. Wat een enorme chaos. Vele honderden mensen die in allerlei rijen moeten staan om op de juiste plaats terecht te komen voor de douane. Rijen die tegen de stroom in lijken te gaan, mensen die weer worden teruggestuurd naar het einde van een andere rij (heb met ze te doen). Zoveel chaos hebben we niet eerder gezien op een vliegveld. We maken gelukkig de juiste keuzes en mogen van de schreeuwende medewerkers in onze rij blijven staan.

Na anderhalf uur zijn we eindelijk aan de beurt voor de gebruikelijke vragen en vingerafdrukken. Dan de bagage ophalen. Van onze vlucht en vele andere vluchten zijn de koffers allang van de band gehaald. Niemand weet bij welke band de koffers staan van onze vlucht. We moeten maar zoeken. Bij iedere band staan rijen dik koffers. Wat een geluk dat ik vorig jaar in de uitverkoop een foeilelijke knalroze koffer heb gekocht en dat Chris zijn bagage in de koelbox heeft. Tussen de honderden koffers valt roze lekker op. We hebben hem toch nog snel gevonden. De koelbox staat bij de odd size luggage.

Dan in de volgende enorme rij. We moeten daar onze boarding pas laten zien voor de volgende vlucht en dan de bagage opnieuw afgeven. Chris is heel helder. Hij ziet dat er een tweede poortje open gaat. Weg uit de rij dus en snel door het poortje en de bagage afgeven. De andere wachtenden lijken het (nog) niet te zien.

Na twee en een half uur zijn we dan bij de gate voor de volgende vlucht. We kunnen vrij snel boarden denken we. Helaas. De vlucht heeft een uur vertraging. We landen uiteindelijk pas om 10 uur 's avonds in San Francisco. Met het laatste restje energie halen we de auto op bij Budget (een mooie nieuwe zwarte Mazda CX5) en rijden we naar de Lombard Motor Inn. Er is nog één plekje in de garage en de kamer is mooi en groot. Om 12 uur 's nachts eindelijk in bed, helemaal uitgeteld.