Wat een fantastische dag vandaag. Er zijn veel afgelegen plaatsen in Amerika. Zeker als je veel wandelt. Maar vandaag is het zelfs met de auto de hele dag 'in the middle of nowhere'.

We vertreken vanmorgen om acht uur uit Lakeview. We hebben dan al ontbeten, ijs gehaald en benzine getankt. De man die ons hielp met tanken (in Oregon tank je niet zelf) heeft ook de auto nagekeken. Sinds gisteren brand er een lampje, maar er ligt geen boekje in de auto en we weten niet waar het icoontje voor staat. Nu weten we het nog steeds niet, maar het is in ieder geval niet de olie, koelvloeistof, remvloeistof of de accu. Toch geruststellend als je de volgende paar honderd kilometer geen benzinestation meer tegenkomt.

Steens Mountain

Ons einddoel van vandaag is het plaatsje Frenchglen. Het ligt zeer afgelegen aan de westzijde van Steens Mountain. Deze hoge berg in Oost Oregon is een 'fault block mountain'. Een berg, ontstaan door over elkaar heen schuivende aardlagen. De ene kant van de berg loopt geleidelijk op. Dit is de kant waar het plaatsje Frenchglen ligt.

De andere kant van Steens Mountain, de oostzijde, is heel steil. Aan deze kant ligt, aan de voet van de berg, Alvord Desert. Een hele grote droge kale vlakte. Het is een van de meest afgelegen plekken in de 48 aaneengesloten staten van de United States.

We rijden vanaf Lakeview ruim twee uur door een prachtig verlaten landschap. Aanvankelijk meer grasland, maar gaandeweg steeds meer sagebrush. Hier woont niemand. Prachtige uitzichten op andere 'fault blocks'. Een hele mooie rit. Iets na tienen rijden we door het piepkleine gehucht Denio. Een armoedig rommeltje. Als je iets op je kerfstok hebt is dit een aardige plek om je te verbergen.

Fields Station

Twintig mijl verder stoppen we in het gehucht Fields. We bestellen een kop thee in Fields Station en praten wat met de vrouw die ons helpt. Ze is de eenzaamheid gewend, groeide op op een cattle ranch. Eens in de twee weken rijdt ze in twee uur naar de dichtstbijzijnde grotere plaats in Nevada voor boodschappen.

Alvord Desert

Net voorbij Fields splitst de weg. Linksaf gaat naar Frenchglen. Daar gaan we straks heen. We slaan eerst rechtsaf. We komen dan aan de oostzijde van Steens Mountain. We willen daar de Alvord Desert zien. De asfaltweg gaat na ongeveer 10 mijl over in een gravel road die goed te rijden is.

Rechts van de weg zien we Borax Lake. Helemaal opgedroogd. We rijden nog een flink stuk verder en dan ineens, over een heuvel, doemt de grote witte Alvord Desert op. Wat een prachtig gezicht. Echt indrukwekkend.

Nog een flink stuk verder zien we een zijweggetje. We slaan het in en rijden door totdat de auto op de droge, witte, gebarsten grond staat. In de verte zien we een auto enorm hard rijden over de desert. Grote stofwolken. Even later begrijpen we waarom de auto zo hard rijdt. Hij trekt een zweefvliegtuig op aan een kabel. Het vliegtuig stijgt op en de kabel wordt losgelaten en daalt weer aan een parachuutje. Wat mooi om te zien.

We lopen een stuk over de desert. Indrukwekkend. Beetje het gevoel als op de zoutvlakte in Death Valley, alleen is hier niemand.

Alvord Hot Springs

We rijden weer verder langs de rand van de desert en zien een bord naar Alvord Hot Springs. Het leidt naar een picnic area met daarachter een gebouwtje, een tent en een zilverkleurig, RV-achtig onderkomen. Er komen ons twee kippen (ha, ha) tegemoet en al snel verschijnt er een man, die aanwijzingen geeft waar we de auto het best kunnen parkeren i.v.m. de kippen (de nieuwsgierige kippen onderzoeken de auto en als we te ver staan van het huisje zijn ze een makkelijkere prooi voor roofvogels).

Eenmaal uit de auto worden we hartelijk begroet door Joe. Hij beheert dit terrein dat hoort bij de Alvord Ranch een paar mijl verderop. In het gebouwtje kan je wat souvenirs kopen, zoals petjes en t-shirts. Er is ook een gastenboek. Via een paadje kom je bij het krakkemikkige gebouwtje waar je voor 5 dollar kunt 'soaken' in de Hot Springs.

Na wat praten met de extroverte Joe en een fotootje van Joe, samen met Chris en de kippen, gaan we het gebouwtje met de Hot Springs bekijken en daarna lunchen aan een van de picnic tafels. We tekenen het gastenboek (er komt toch bijna iedere dag wel iemand) en geven een donatie. Joe heeft hier veel lol om. Blijkbaar is dat niet zo gebruikelijk. Wat een grappig bezoek was dit.

Hike Pike Creek

We rijden weer een stuk verder en parkeren de auto bij een geel hek. Op internet had ik gelezen dat hier de Pike Creek Trail is, een bijzonder mooie wandeling. En dat blijkt ook zo te zijn. De wandeling gaat omhoog langs en boven de snelstromende Pike Creek (veel vogeltjes). We horen de beek voortdurend onder ons. We lopen tot een oud mijngebied en hebben een prachtig uitzicht op de Alvord Desert.

Frenchglen

Inmiddels is het drie uur. We rijden langs de desert weer terug en rijden naar het historische Frenchglen hotel, waar we om half vijf aankomen. Het hotel is eigendom van Oregon State Parks en wordt al ruim 20 jaar uitgebaat door John. 

Het aantal gebouwen inclusief huizen in Frenchglen is op twee handen te tellen. Er is een oude winkel, Frenchglen Mercantile, en een benzinepomp! We zien mooie grote witte vogels overvliegen en veel kleinere vogels. Frenchglen grenst aan een vogelrijk gebied, de Malheur Wildlife Refuge.

We hebben een hoekkamer (shared bathroom) met mooi uitzicht. We hebben ook ingetekend voor het avondeten. Een gezamenlijke maaltijd met de andere gasten. Het eten is lekker en de sfeer gezellig. Het valt op dat de gasten allemaal wat ouder (45 plus) zijn. Er zijn zo'n twintig mensen. Sommigen logeren hier en anderen zijn komen aanrijden van de camping.