Na een stevig ontbijt met eieren, bacon en sausages nemen we afscheid van John en het Frenchglen Hotel.

Malheur National Wildlife Refuge

We starten onze reis vandaag op de Center Patrol Road (gravel) door de Malheur National Wildlife Refuge. Het is een bijzonder leuke route, vooral vanwege de enorme hoeveelheid vogels en herten. Continu zien we vogels wegvliegen en kwartels met grappige kuifjes de weg oversteken. Verder ook veel herten en een fire tower vol gieren.

Pete French Round Barn

Als we na deze gravelroad weer op de verharde weg komen slaan we af richting Pete French Round Barn State Park. Ook dit State Park ligt zeer afgelegen en we zijn dan ook de enige bezoekers.

Eerst gaan we binnen bij het Visitor Center. Dit is onverwacht groot. Er is een winkel met boeken en souvenirs, een hoek met gratis koffie en thee en het Jenkins Museum met allerlei verzamelingen (o.a. een grote poppen verzameling en een prachtig poppenhuis) van leden van de familie Jenkins, die in dit gebied gewoond hebben of nog wonen. De man in de winkel (Richard Jenkins, 70 plus) is de achterkleinzoon van de eerste Jenkins, een immigrant uit Wales en destijds de buurman van Pete French, die de prachtige Round Barn (oorspronkelijk waren er twee of drie) heeft laten bouwen.

We rijden vanuit het Visitor Center een klein stukje verder naar de parkeerplaats bij de Round Barn. Ook hier zijn we weer alleen. Wat een prachtig rond gebouw. De constructie doet denken aan zo'n papieren parasolletje die je vroeger op een kinderijsje kreeg. De barn is rond 1880 gebouwd. Het centrale deel was de paardenstal en de overdekte buitenring werd gebruikt om de paarden te temmen in de winter. De steunpilaren zijn gemaakt van de stammen van jeneverbes.

Vale

We rijden weer een flink stuk verder. Een mooie route langs de Malheur River. We passeren zelfs een tijdzone. De klok gaat een uur vooruit. We lunchen in het plaatsje Vale in de Sagebrush Saloon. Het is een saloon zoals je een saloon verwacht. Donkerbruin van binnen en een bar vol mannen met petjes en cowboyhoeden. De vrouw die serveert past hier ook goed. Blond opgestoken haar, rond de veertig, toegankelijk en alert. Maar vooral erg aardig. We eten een goede salade op de binnenplaats. Hier zal 's avonds ook wel live muziek zijn. We zien een buitenbar en een podium.

Vale ziet eruit alsof het betere tijden gekend heeft. Wat wel heel leuk is zijn de vele muurschilderingen (murals), allemaal in het teken van de Oregon Trail. Vale was de eerste stop in Oregon. Het is ook de plaats waar sommige pioniers onder leiding van Stephen Meek een kortere route namen (Meeks cutoff). Het was een zware route, waarbij sommige pioniers het leven lieten.

Na Vale wordt het landschap minder aantrekkelijk. We naderen Ontario en de Interstate. We doen boodschappen bij de Walmart, waar het behoorlijk druk is. Het is de enige Walmart in de wijde omgeving en op zondag een uitje voor velen.

Weiser

We rijden nog iets verder naar het oosten naar het plaatsje Weiser in de staat Idaho. Hier is de omgeving weer heel landelijk met lage geelgekleurde bergen op de achtergrond. We slapen voor 49 dollar in het Colonial Motel. Het motel heeft een groot grasveld met zitjes. We eten buiten salades en fruit, wat we bij de Walmart hebben gekocht. Daarna rijden we naar een punt waar we de Weiser River Trail kruisen (een lange afstand fiets-en voetpad). We lopen een aantal kilometer op deze trail door landelijk gebied. We rijden daarna ook nog even rond in dit leuke, en verrassend verzorgde, landelijke plaatsje.

Het was vandaag de warmste dag van de vakantie tot nu toe. Meer dan dertig graden. Voorgaande dagen lag het maximum tussen de twintig en vijfentwintig graden.