We zijn om half zeven op en maken een uitgebreid ontbijtje met gebakken eieren in ons comfortabele huisje. Daarna rijden we naar de trailhead van de Fisher Towers trail. De rit ernaar toe via state route 128 langs de Colorado River is al een feestje op zich. Dit is iedere keer weer zo’n prachtige weg. Het is voor ons al de vijfde keer dat we in deze omgeving zijn. En dat terwijl ik Moab zelf maar een lelijke plaats vind. Maar ja, de omgeving is spectaculair.

Hike Fisher Towers

We beginnen om kwart voor acht aan de hike. De trail ligt nog in de schaduw, dat is wel lekker. We klimmen 450 meter omhoog langs enorme torens van dieprood steen. Als we hoger komen verschijnt het zonnetje en worden de stenen torens zijdelings verlicht. De structuur van de wanden wordt zo goed zichtbaar door de schaduwen.

We komen steeds hoger. De muren van dieprood steen zijn echt indrukwekkend. We komen bij een spannend laddertje waar we vanaf moeten. Chris hangt door al dat geklauter teveel voorover, waardoor hij een flesje water verliest uit het zijvak van zijn rugzak. Het valt de diepte in. Chris baalt dat hij nu plastic heeft achtergelaten in de natuur. We zien het flesje niet meer.

De lengte van de trail is wat onduidelijk. Als we op het hoogste punt zijn lopen we nog een flink stuk door, verder van de torens vandaan. We hebben nu wel steeds beter uitzicht over de vallei. Als we na bijna 5 kilometer niet meer verder kunnen (afgrond) zien we een bordje ‘trail ends’. We eten hier wat fruit.

Om kwart voor tien lopen we weer terug. De trail ligt nu grotendeels in de zon en het wordt snel warmer. Als we bij de ladder komen zien we ineens het flesje water liggen. Chris denkt dat hij het toch kan pakken en daalt nog wat verder de diepte in. En ja hoor, het lukt hem. Kanjer. Chris lijkt soms een beetje stram, maar is net een dieseltrein op de trails. Hij begint langzaam, maar houdt het wel eindeloos vol.

We zijn half twaalf weer bij de auto. Echt een mooie trail. We vinden sowieso dit gebied aan state route 128 heel erg mooi. Vlakbij ligt ook de Professor Creek trail die we twee keer met veel plezier hebben gelopen.

Lunchbuffet Red Cliffs Lodge

We rijden weer terug en gaan lunchen bij de Red Cliffs Lodge aan de Colorado River. Ook hier waren we eerder. Het is prachtig gelegen. Ze serveren buiten onder een houten overkapping met veel ventilatoren een ‘all you can eat’ lunchbuffet voor 12 dollar per persoon. Er zijn hamburgers (ook vegetarisch), hot dogs, allerlei soorten salades en zelfgemaakte cookies. Heel leuk en een mooi uitzicht.

’s Middags houden we even rust in ons huisje. Het is buiten snikheet en binnen lekker koel. Lekker thee drinken, beetje TV kijken, niets doen. We eten rond half vijf een lichte maaltijd. We bakken een biefstuk en koken wat Amerikaanse spruitjes. We waren benieuwd hoe die waren. En ze blijken erg lekker te zijn. Niet bitter en veel minder compact dan onze spruitjes.

Arches NP: Delicate Arch

Om vijf uur rijden we naar Arches Park. We willen de wandeling naar Delicate Arch doen. We deden deze eerder met de kinderen in 2009, alweer tien jaar geleden. De drukte valt enorm mee. Er is nog veel plek om te parkeren. Het is nog wel snikheet. Het lijkt buiten wel een hetelucht oven. We klimmen heel langzaam naar boven. Iedereen haalt ons in, maar de meesten passeren we uiteindelijk later weer. Je moet echt langzaam naar boven gaan heb ik inmiddels wel geleerd. Anders hou je het niet vol. Chris is daar heel goed in. Ik loop graag achter hem als we klimmen.

De boog is prachtig. Als we aankomen staan er geen mensen onder of in de buurt. Achter de boog, in de verte, bergen met sneeuw. Na enige tijd gaan er toch mensen poseren onder de boog. Jammer vind ik dat. Het doet een beetje afbreuk aan de beleving, al die mensen die in de meest gekke standjes onder de boog staan te hupsen. We gaan weer naar beneden. Heel leuk dat we Utah’s bekendste boog weer gezien hebben.

Arches NP: Landscape Arch

We hebben nog een klein uurtje voordat de zon echt onder is, dus we rijden nog wat verder het park in. We lopen nog een klein stukje van de Devils Garden trail naar Landscape Arch. Er loopt een hertje onder. Op de terugweg zijn de rotsen prachtig van kleur zo vlak voor zonsondergang. Het is nu ook minder warm.

We rijden in het donker het park uit. De duisternis valt snel. Na zonsondergang is het binnen een half uur donker.

Overnachting: Moab, The Neighborhood Suites