We zijn iets voor half zeven wakker. Het is erg koud in de cabin. We kunnen pas vanaf half acht ontbijten in het restaurant of we moeten in de koude cabin ontbijten zonder thee (er is geen magnetron of koffiezetapparaat). Het eerste duurt ons te lang en de tweede optie trekt ons ook niet zo. We besluiten daarom de boel in te pakken en een stuk te rijden.

Flat Tops Trail Scenic Byway

We rijden vanaf Trappers Lake richting Yampa over de Flat Tops Trail Scenic Byway. Wat een prachtige weg (gravel road). We zien heel veel herten, marmotten, squirrels en chipmunks. Mooie uitzichten op de Ripple Creek Pass. Heel veel aspen groves, soms gecombineerd met naaldbomen. Ook veel meadows en af en toe een meer.

Tijdens de rit hebben we het idee opgevat om in Yampa te ontbijten bij Penny’s Dinner en daarna te rijden naar het Stillwater Reservoir om de Devil’s Causeway hike te doen.

Yampa

We zijn om kwart voor negen bij Penny’s Dinner. We waren hier eerder in 2014. Een leuk cafeetje met een retro sfeertje. Het is heel erg druk binnen. We kunnen nog net twee plaatsen vinden op de barkrukken. Er zijn maar twee dames aan het werk, dus we moeten nogal lang wachten. Wel een lekker ontbijtje.

Devil’s Causeway Loop

Pas om kwart voor tien rijden we vanuit Yampa naar het Stillwater Reservoir waar de trailhead is van de Devil’s Causeway loop hike. We starten om half elf. De naam Devil’s Causeway verwijst naar een 15 meter lang gedeelte van de trail op het hoogste punt van de loop (3600 meter hoog). Op dit stuk zijn links en rechts van de trail kaarsrechte diepe afgronden. Het smalste gedeelte is niet veel meer dan een meter breed. We hebben deze hike ook in 2014 gedaan, maar zijn toen omgekeerd bij het smalle gedeelte. Dit keer willen we proberen over het enge gedeelte te gaan en de hele loop te doen.

Steil en veel sneeuw

De klim omhoog is zwaar, omdat het erg steil is en omdat er veel sneeuwvelden zijn. Vooral het laatste stuk omhoog door de sneeuw is moeilijk. Even overwegen we om terug te gaan, maar dan ziet Chris een manier om veilig de sneeuw te passeren.

Omdat het pad naar boven zo lastig is, is mijn motivatie om de oversteek te maken over de Devil’s Causeway heel groot. Dan hoef ik in ieder geval niet dezelfde weg terug en kunnen we een loop maken. We bekijken het 15 meter lange enge gedeelte. Het bestaat uit grote, schots en scheef staande, rotsblokken. Een marmot zit in het midden. Die vindt het helemaal niet eng.

Spannende oversteek Devil’s Causeway

Chris gaat eerst. Ik vergeet foto’s te maken, zo gespannen zit ik te kijken of het goed gaat. Chris zoekt heel rustig zijn weg. En dan is hij aan de andere kant. Dan ga ik. Ik schuif mijn wandelstokken in en stop ze in mijn rugzak. Ik heb graag mijn handen vrij. Ik zoek stap voor stap de juiste plek om mijn voeten neer te zetten. Op het smalste deel op handen en voeten. Ik kijk zo min mogelijk naar de afgronden. Super geconcentreerd. En dan ben ik ook aan de andere kant. Zooo spannend was dit. Eens, maar nooit weer. Chris heeft ondertussen met zijn telefoon foto’s gemaakt.

We zoeken nu eerst een plekje om van de prachtige uitzichten te genieten en te lunchen. We hebben fruit, crackers, jam en kaas bij ons.

Prachtig alpine toendra landschap

Het volgende deel van de hike is echt schitterend. We lopen nu, op 3600 meter hoogte, door het prachtige alpine toendra landschap van de flat tops wilderness. Het loopt hier heerlijk, want het is vrij vlak. Prachtige luchten, sneeuwvelden en uitzichten. Echt genieten. We lopen hier een aantal kilometer tot we bij de splitsing komen met de trail die ons weer naar beneden brengt. We zien ver onder ons het Stillwater Reservoir liggen. Heel grappig is dat we gisteren ook op dit punt waren toen we de hike deden vanuit Trappers Lake. De twee hikes overlappen elkaar niet, maar raken elkaar op dit punt.

De weg naar beneden blijkt nog niet zo eenvoudig. Er ligt erg veel sneeuw. We raken zelfs het pad kwijt daardoor. Gelukkig staat het pad met een stippellijntje aangegeven op de kaart in mijn Garmin. Zo vinden we het na wat zoeken toch weer. Op een sneeuwveld ga ik onderuit. Ik glij zeker 15 meter naar beneden. In de goede richting, dus ik kom netjes terecht op het pad. Wel grappig, maar het blijft toch erg oppassen.

Als we verder afdalen wordt het makkelijker. Mooi hier door de bossen en langs meer open gedeeltes met meertjes en riviertjes. Wel veel muggen, dus we spuiten ons flink in met anti-muggen spray. Het is nog een flink eindje naar de auto. In totaal lopen we 18 km met een hoogteverschil van bijna 600 meter. We zijn kwart over vijf weer bij de auto. Echt een fantastische mooie en avontuurlijke hike was dit.

Steamboat Springs

We rijden vervolgens naar Steamboat Springs waar we slapen. We zijn er iets voor half zeven. Eerst een kop thee en dan lopen we naar een japans restaurant (Sake2U) aan de Yampa River. We eten er lekker en licht. We zitten buiten op het terras, direct aan de rivier. Na het eten lopen we nog even de hoofdstraat heen en weer. We kopen een ijsje in een druk bezochte snoepwinkel. Erg veel verkeer door deze straat, wat echt afbreuk doet aan de sfeer. De eerste indruk is dat deze (wintersport)plaats toch minder gezellig is dan Aspen en al helemaal niet kan tippen aan plaatsjes als Telluride of Crested Butte.

Overnachting: Steamboat Springs, Rabbit Ears Motel