Wirepass trailhead
Een fantastische dag vandaag! Om 4 am staan we op. We willen vroeg bij de Wirepass trailhead zijn voor de wandeling naar de Wave. We vullen onze rugzakken met ieder 8 flesjes (4 liter) water en de belegde stokbroden die we gisteren al hadden klaar gemaakt. Na een Raisin Bran ontbijtje laden we de spullen in de auto. We laten de sleutel in de kamer, zoals afgesproken, en vertrekken om iets over half vijf. We rijden eerst naar de Walmart voor een zak ijs, maar die gaat pas om 6 am open. Dan rijden we in een klein uurtje via de 89 naar het begin van de onverharde House Rock Valley Road. Op enkele plekken is de weg nog nat en glibberig, maar het is wel te doen. Na nog ruim 8 mijl hobbelen op deze dirtroad zijn we om 6 am bij de trailhead. Er staat al één andere auto. Het is 60 °F. We schrijven onze naam in het trailhead register en gaan op pad. De knalroze permit zichtbaar vastgemaakt aan de rugzak.

Hike naar de Wave
Chris heeft de routebeschrijving met foto's die we toegestuurd hebben gekregen. Ik heb onze Garmin Etrex, met een topografische kaart van de USA. De route naar de Wave is er ook in gezet. Deze combinatie werkt prima. De Garmin geeft ons de zekerheid dat de route die we volgen de juiste is. Dit blijkt later vooral voor de terugweg erg handig, want die is toch wat lastiger. Ook het nog vochtige zand met voetafdrukken maakt het makkelijk om de juiste weg te vinden. De wandeling is heel leuk. Tijdens een rustmomentje worden we ingehaald door een ander stel en maken een praatje. Zij zijn een stuk sneller dan wij en al snel zien we ze niet meer. We lopen door lage begroeing en rode rotsformaties. Door mul zand en op slickrock. Omhoog en naar beneden. Er zijn vreemde gedraaide en gelaagde rode en rood-gele rotsen. Het weer is heerlijk. Een beetje bewolkt en niet te warm. Het laatste stuk naar de Wave is een flink klimmetje door mul zand en daar krijgen we het toch nog goed warm van.

De Wave
Dan ligt de Wave voor ons. Niet zo heel groot, maar erg mooi en besloten. Er staan ook wat plassen water in. De uitgesleten richeltjes en strepen lijken zo teer dat het verbazend is dat het zo goed bewaard is gebleven. Vanuit iedere hoek lopen de lijnen weer anders. Een groot golvend geheel in rood-, oranje- en geeltinten. Het andere stel is er ook en de vrouw maakt op ons verzoek een foto van ons. Zij vertrekken weer vrij snel. We zien ook nog een man hoog boven de Wave. Hij is foto's met een statief aan het maken. We rusten even uit, eten en drinken wat en leggen de rugzakken een beetje uit het zicht voor foto's. Even later legt de fotograaf ook zijn rugzak erbij.

Na enige tijd klimmen we ook naar boven. Ook daar is het prachtig. Je kijkt van boven op de Wave. Bovendien zijn er weer andere structuren. Sommige rotsen lijken wel op hersenen. Er zijn ook hele gelaagde stenen te zien we en sommige rotsen lijken te zijn uitgewrongen. De kleuren zijn fantastisch met de blauwe bewolkte lucht op de achtergrond. We genieten hier volop van. Bovendien is het heerlijk weer; er staat zelfs een lekker koel briesje. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Zoveel moois voor zo weinig mensen.

Na anderhalf uur gaan we weer terug. We kunnen nu het steile stuk lekker afdalen en vrij vlot doorlopen. Onderweg komen we nog een aantal gezelschappen tegen. We waren er vroeg bij. Om 11 am zijn we weer bij de trailhead. Volgens onze gps hebben we dan 10,5 km gelopen en de auto geeft een buitentemperatuur aan van 89 °F. We vonden het zéér de moeite waard.

Kanab, Bryce Park, Cannonville
De dirtroad is alweer een stuk droger en via de 89 rijden we naar Kanab waar we lunchen in een western style restaurant. We zijn nu in Utah en het is hier een uur later. Ook in 2008 kwamen we door Kanab en we vonden het toen en ook nu weer een aardig plaatsje. Veel leuker dan het sfeerloze Page. We rijden vervolgens naar Bryce Park. We rijden naar het Sunset Point om dit park opnieuw te bewonderen (we waren hier eerder in 2008). Daarna rijden we door naar Cannonville waar we overnachten in de Grand Staircase Inn. Een hele grote kamer. We maken een kop thee en daarna valt Chris in slaap en ik schrijf het dagelijkse verslagje in een schriftje. Daarna eten we wat makkelijks uit de koelbox.

Kodachrome State Park
Om 7.30 pm rijden we naar het Kodachrome State Park. Mooie weg: veel groen met grijs-rode rotsen op de achtergrond. In het park lopen we een klein stukje de Panorama Trail. Daarna rijden we met de auto het parkje rond. De camping is hier wel erg mooi gelegen. Aan drie zijden omsloten door rotswanden. Als de zon onder is lopen we nog de Grand Parade Trail om konijnen (jack rabbits) te spotten. We denken dat dit een heel kort wandelingetje is, maar dat valt tegen. Het wordt erg snel donker en we worden wat bang, want we zien nauwelijks meer wat. Als we in de verte de parkeerplaats weer onderscheiden staat er al een rangerauto te posten. Waarschijnlijk toch bezorgd dat er nog één auto is achtergebleven op de parkeerplaats. Het is dan 9.30 pm. Als we naar de auto lopen rijdt de ranger weer weg. Op de weg naar het motel steken enorm veel jack rabbits de weg over. Voorzichtig rijden hier in het donker.