Ontbijt
Ik ben vroeg wakker. Chris slaapt nog. Ik maak een klein ochtendwandelingetje naar de top van de straat en weer terug. De bergtoppen achter het meer worden mooi verlicht door de opkomende zon. Om 8 am ontbijten we in de woonkamer van Ric en zijn vrouw. We krijgen een omelet met parsley (kervel). Erg lekker. Wij drinken graag thee en de vrouw van Ric heeft speciale chinese thee die gelukkig ook goed smaakt. De andere gasten zijn er ook. Een gepensioneerd teachers echtpaar uit Winston-Salem (NC), een plaats niet zo ver van Durham (NC) waar wij vroeger een aantal jaar hebben gewoond. Het wordt een gezellig ontbijt. Ook Ric is aangeschoven en we tafelen nog zeker een half uur na terwijl allerlei gespreksonderwerpen de revue passeren.

Leadville
Na het ontbijt rijden we naar het historische mijnwerkersplaatsje Leadville. Het ligt op 3000 m hoogte. We hebben vesten en regenjassen bij ons, want als de zon weg is kan het behoorlijk koud zijn. De plaats bevalt mij direct. Mooie oude gebouwen, maar niet te toeristisch en erg vriendelijk. We drinken koffie in de bakery en kopen er twee belegde croissantjes om mee te nemen voor de lunch. Daarna lopen we langs de fietsenwinkel. We hebben het plan opgevat om fietsen te huren en de Mineral Belt Trail te fietsen. De Mineral Belt Trail is een geasfalteerd fiets-/voetpad van 11,6 mijl (op 3000-3200 m hoogte) die begint en eindigt in Leadville. De trail gaat langs oude mijnen, door aspen- en naaldboom bossen, velden met bloemen en sage brush en biedt prachtige uitzichten op de besneeuwde bergtoppen.

Mineral Belt Trail
De fietsenwinkel blijkt helaas gesloten op dinsdag. We vragen het nog in andere winkels, maar het is schijnbaar de enige plek om fietsen te huren. Dat is jammer. Dan besluiten we in een moedige bui om de 11,6 mijl lopend af te leggen. We parkeren de auto bij een supermarkt, vullen onze rugzakken met voldoende proviand en water en beginnen om 11 am met de uitdagende hike. We hebben er echt lol in. Langs de kant van de trail staan heel veel bordjes met uitleg over het gebied en over de oude mijnen. Lopen heeft beslist het voordeel dat je deze borden veel makkelijker leest. Bovendien loopt het makkelijk op asfalt, je kunt goed om je heen kijken.

We passeren vele oude mining sites met schachten, mijnwagens en afgegraven/gestorte heuvels. Onderweg zijn ook een aantal shelters geplaatst. In de shelter tussen mijlmarker 7 en 8 lunchen we en schuilen we ook voor een kortdurende flinke hagelbui. Daarna blijft het rommelen met onweer, maar gelukkig steeds heel ver weg. Als we door bossen lopen is de bodem bedekt met wilde lupine. Mooi gezicht. Tegen het einde van de trail in de buurt van een oude houten cabin dreigt het weer te gaan regenen. Ook hier schuilen we even. Als we om 4 pm weer terug zijn in Leadville en de 11,6 mijl hebben volbracht zijn we enorm trots op onszelf en hebben we er ook echt van genoten.

Quincy's
We drinken een kop thee met wat lekkers in de bakery en winkelen nog wat. Rond 5.30 pm gaan we eten bij het gezellige en drukbezochte restaurant Quincy's. Ze hebben slechts twee gerechten op de kaart. Filet Mignon (in allerlei maten) en een vegetarische schotel. We kiezen allebei de Filet Mignon die uitstekend smaakt.

Daarna rijden we weer terug naar ons B&B in Twin Lakes. We gaan nog even buiten zitten voor onze kamer en praten met de andere gasten over wat we vandaag hebben gedaan. Zij zijn naar het Interlaken Resort gewandeld. Dit gebouw was rond 1900 een welvarend resort voor de welgestelden uit Leadville. We kunnen het met een verrekijker vanuit ons B&B zien liggen aan de andere kant van het meer. Als de zon onder is wordt het koud en gaan we naar binnen. TV kijken, lezen, slapen.