Voorbereidingen op de Frontier Days Parade
Natuurlijk heerlijk geslapen in het lekkere bed van de meest luxe kamer van deze vakantie. Om 7 am staan we op en ontbijten in de kamer. Daarna pakken we onze spullen en zetten de bagage in de auto die geparkeerd staat in de nabij gelegen parkeergarage. Dan lopen we weer terug naar het hotel. Er zijn twee rijen stoelen geplaatst op de stoep, speciaal voor de hotelgasten. Om 9.30 am zal de Frontier Days Parade voorbij komen. Al een uur van tevoren zoeken we twee stoelen uit op de voorste rij. De straat staat dan al vol met klapstoeltjes in alle soorten en maten. Niet alle stoeltjes zijn al bezet, maar de mensen plaatsen de stoelen om van een plaatsje verzekerd te zijn. Er komen al snel mensen naast ons zitten. Naast Chris een farmer uit Ohio, naast mij een stel uit Maine. Ze zijn allemaal speciaal voor de Frontier Days naar Cheyenne gekomen. Er verzamelen zich steeds meer mensen en vlak achter ons begint een lokale verslaggever door de mikrofoon verslag te doen van de gebeurtenissen. Er is o.a. een interview met een van de piloten van de United States Air Force Thunderbirds, die bij ons in het hotel hebben geslapen. En er wordt een quiz gehouden om het publiek te vermaken tot de optocht begint. Bij een goed antwoord worden cadeautjes uitgedeeld. Een gezellige boel.

Frontier Days Parade
Dan horen we in de verte het startschot en al snel trekt de parade aan ons voorbij. Veel paarden, oude auto's en rijtuigen met mooie dames (allerlei lokale 'missen') en prominenten van Cheyenne. Ook de tractorfabrikant is van de partij met wel tien soorten tractoren. Verder het leger, de luchtmacht, de marine, ouden van dagen, vrijwilligers, kerkgenootschappen, muziekgezelschappen, scholen, peuters en kleuters enz. Het is een bonte kleurrijke stoet. De verslaggever is handig voor ons, want door de mikrofoon kondigt hij alle geledingen aan en maakt er grapjes over. Toch is deze parade heel anders dan bijvoorbeeld een carnavalsoptocht bij ons, waarbij allerlei zaken op de hak worden genomen en de knipoog veel meer aanwezig is. Het is serieuzer. Amerikanen zijn vooral trots op al deze groepen en als het leger langs komt of de vrijwilligers, gaat iedereen staan en klappen.

Scotts Bluff National Monument
Na deze bonte en erg leuke parade drinken we cappuchino en thee in het cafeetje voor het hotel en bezoeken we nog een tweedehands boekenwinkel. Dan verlaten we om 11.30 am Cheyenne via de I80. We rijden eerst naar Gering (Nebraska), waar we lunchen in het schattige Daily Grind Coffee House. Daarna rijden we door naar het Scotts Bluff National Monument. Opvallende rotsformaties die oprijzen uit het het vlakke land waar, halverwege de negentiende eeuw, verschillende routes van de pioniers langskwamen (Oregon, California, Mormon, en Pony Express Trails). We bekijken eerst de huifkarren die buiten staan. Terwijl ik wat foto's maak is Chris enthousiast met een ranger aan het praten. De ranger is op brandende gedroogde buffalo uitwerpselen een pan eten aan het koken, zoals dat vroeger ging. Hij is zeer bevlogen, zoals ook de rangers in het Visitor Center. Een leuk park. In het Visitor Center bekijken we de film en de tentoonstelling en kopen we wat boekjes. We rijden ook naar boven en lopen daar de twee korte trails naar de uitzichtpunten. De geschiedenis van de pioniers boeit ons enorm. De ontberingen die deze mensen hebben moeten doorstaan, hun ontmoetingen met indianen, de velen die het niet haalden en het succes van de mensen die het westen wel bereikten en met niets een nieuw bestaan moesten opbouwen.

Bed & Breakfast Barn Anew
Rond 4 pm vertrekken we naar onze overnachtingsplaats, Bed & Breakfast Barn Anew. Als we aankomen over de onverharde weg parkeren we voor dit prachtig gelegen mooie huis. We bellen tot twee keer toe aan voordat een man opendoet en een blaffende hond gelukkig ongevaarlijk blijkt. We stellen ons voor en de man reageert een beetje stroef, alsof hij ons niet verwacht. Hij roept naar iemand achter in het huis in welke kamer we mogen slapen en brengt ons vervolgens naar de Oregon Trail kamer. Het is een werkelijk prachtig huis van binnen, vol met originele native american spullen. De man zegt dat hij als teacher heeft gewerkt bij de native americans in Riverton (Wyoming). We reageren enthousiast, maar de man blijft erg stroef. Er kan echt geen lachje af, alsof hij er niet helemaal bij is. Hij laat ons zonder veel passie het huis zien, schetst achterop een A4-tje waar we goed kunnen eten, zegt dat als we meer over hem willen weten we de andere kant van het A4-tje moeten lezen. Dan is hij weer verdwenen.

We laden onze spullen uit de auto. Het is gek dat als iemand zo somber is je er zelf ook een beetje somber van wordt. Als we de achterzijde van het A4-tje lezen blijken er de verdiensten van de man (Allan Maybee) op te staan, opgeschreven als introductie voor een lezing. We kunnen lezen dat deze man op jet skis de hele Lewis en Clark trail heeft gedaan. Ook heeft hij enkele pioneer trails te paard gereden samen met zijn vrouw. Hij heeft onderscheidingen gekregen voor zijn bijzondere inzet voor het welzijn van de native americans. Een erg interessante man dus.

Restaurant The Emporium
We rijden naar het restaurant dat Allan ons heeft aangeraden, The Emporium in Scottsbluff. We gaan buiten op het terras zitten. We hebben het hier geweldig naar ons zin. Wat een leuk en lekker restaurant. Creatieve recepten, aardige bediening, heerlijk weer en een fijn rustig terras. Omdat het zo'n originele kaart is (met ook een goede wijnkaart) bestellen we wijn, een voorgerecht, hoofdgerecht én een nagerecht, vooral uit nieuwsgierigheid. Het is het beste restaurant waar we deze vakantie hebben gegeten.

Als we terugkomen bij de B&B zijn we helemaal alleen. De bewoners zijn weg en er zijn geen andere gasten. Vanuit het huis (ofwel de barn) heb je een prachtig uitzicht op het Scotts Bluff Monument. Het ligt echt prachtig tussen de bietenvelden. We lezen wat in de deftige Rendez Vous Room en maken een kop thee met behulp van de magnetron. De kamer ligt vol interessante boeken en tijdschriften. We kunnen ons hier wel goed vermaken. In een van de tijdschriften ontdek ik een artikel over het restaurant waar we net hebben gegeten. De eigenaren blijken geen professionele horeca mensen, maar echte liefhebbers van eten, die op latere leeftijd zonder enige voorkennis een restaurant zijn gestart met aanvankelijk maar twee gerechten op de kaart en dit uitgebouwd hebben tot een goed lopend restaurant.