Hells Canyon National Recreation Area

We zijn rond half zeven wakker. Hier in White Bird is dat half zes. Alleen in dit plaatsje is het tijdens onze vakantie een uur vroeger. Voor het gemak houden we daarom de andere tijd aan. Na het ontbijt rijden we via bochtige, steile gravel roads (17 mijl) naar Pittsburg Landing aan de Snake River in de Hells Canyon National Recreation Area. Prachtige uitzichten onderweg over de gele steile heuvels. Een heel apart, ruig landschap.

Snake River Trail

We parkeren de auto op de lege parkeerplaats voor de Snake River Trail. We starten om kwart voor negen met de hike. Al snel blijkt dit niet zo’n makkelijke trail. Het gaat flink omhoog en naar beneden. Het pad is smal en langs het pad is de begroeiing hoog. Er zitten geelgekleurde grassoorten tussen die prikkende zaadjes met weerhaakjes hebben. Ze prikken door mijn schoenen en sokken heen. De trail gaat grote delen langs steile afgronden. Echt goed opletten hier! Maar de uitzichten zijn fantastisch. De steile, rotsige bergen waar de Snake River doorheen kronkelt. Erg mooi en indrukwekkend.

Op de heenweg lopen we grotendeels in de schaduw. Maar omdat ik het vermoeden heb dat dat op de terugweg wel eens anders kan zijn, onthou ik na hoeveel kilometer we waterstroompjes oversteken (na 2 km en na 6 km). We schrikken ook een paar keer flink. Chris staat ineens abrupt stil als hij een slang ziet. Ik bots bijna op hem en hoor een luid gesis. Een ratelslang! En af en toe vliegen er zwermen vogels weg, geschrokken van onze aanwezigheid.

Kirkwood Historic Ranch

We hebben deze wandeling een doel, namelijk de Kirkwood Historic Ranch. Deze ligt direct aan de Snake River en is alleen met een jetboat of lopend te bereiken. De laatste kilometer voor de ranch is een hele steile afdaling, maar dan zijn we er! We hebben 10 km gelopen. We hebben er maar liefst drie-en-een-half uur over gedaan en zijn niemand tegengekomen.

Op een prachtig groen grasveld (er wordt flink gesproeid) staat de originele ranch nog overeind. Daaromheen diverse houten cabins, oude werktuigen en her en der picknicktafels. Een man komt op ons af (Chuck Hawkins). Hij woont een maand (als vrijwilliger) op de ranch en leidt de gasten rond. We krijgen uitleg over de ranch en de familie Jordan die er gedurende de crisisjaren van de jaren 30 schapen hield. Afgesloten van de buitenwereld, met drie kleine kinderen, onder barre omstandigheden. We bekijken het museumpje in een van de cabins. En we mogen even binnen kijken in het grote huis om de ingenieuze, piepkleine badkamer te zien. De vrouw des huizes (Grace Jordan) wilde er alleen wonen als er een 'bathtub' was. Ze heeft later een boek geschreven over haar leven op deze ranch (Home Below Hell's Canyon). Wat een bijzondere plek. Als we een goede indruk hebben gaan we lunchen aan een picknicktafel in de schaduw van een grote boom. Het is hier goed toeven.

Maar we moeten ook weer terug. Het is inmiddels echt warm geworden (ca. 40 graden) en de trail ligt nu in de zon. We maken een plan. Gelukkig hebben we voldoende water (nog 2,5 liter p.p.). We proberen 4 km vlot door te lopen en dan af te koelen bij het waterstroompje. Daarna weer 4 km lopen tot het tweede waterstroompje. En dan de laatste etappe.

Zo gezegd, zo gedaan. Eerst een steile klim. We zien ver onder ons Chuck naar ons kijken met een verrekijker. Misschien is hij er niet zo gerust op dat we de terugweg volbrengen met deze hitte. De klim naar boven gaat gelukkig vlot; we hebben inmiddels best een goede conditie.

Als we na vier kilometer bij het eerste beekje aankomen zit daar ook een groot wespennest, precies op de plek waar we bij de beek kunnen komen. Op de heenweg was het me niet opgevallen. We houden ietsje verder rust en Chris vult (bij de wespen) een afgesneden plastic flesje een paar keer met beekwater. Ik giet het over mijn hoofd om af te koelen.

Dan de volgende vier kilometer. We proberen geconcentreerd te blijven ondanks de hitte. De afgronden zijn diep. Dan is er weer een beek waar we wat kunnen afkoelen. We gieten flink water over ons heen.

En dan zijn we gelukkig weer veilig terug bij de auto. De thermometer in de auto geeft 112 graden Fahrenheit (44℃) aan! We herstellen snel met de airco vol aan in de auto. De rit terug is weer prachtig. Terug in het huisje een heerlijke douche. Daarna eten we een hamburger en een vissandwich in een eenvoudig cafeetje in White Bird. Veel locals. Deze mensen hebben zo’n ander leven dan wij. Veel ruiger, dichter bij de natuur.

Overnachting: White Bird, Canyon House