Hike Hunter Canyon

Wat doe je in Moab als het 41 graden Celsius is? Wij kiezen voor een hike door en langs het water. Althans dat is de bedoeling als we over de prachtige Kane Creek Road naar de trailhead van Hunter Canyon rijden.

We zijn er om half negen en volgen het pad de canyon in. We zien echter geen water. De modder op de bodem van de canyon is opgedroogd en als we erover heen lopen lijkt het alsof we over chips lopen. Zo kraakt het. We lopen toch verder.

De canyonwanden zijn indrukwekkend en hoog en na een halve mijl zien we ook een boog ver boven ons: Hunter Arch. Al snel verschijnen dan toch de eerste poeltjes met water. Ze zitten vol kikkervisjes, kikkers en waterinsecten. Het kleine beetje water wat er nog is wordt door de dieren goed benut.

Chris blijft op zijn bergschoenen lopen en probeert de poeltjes te omzeilen, wat hem ook lukt. Ik loop op Teva sandalen en ga af en toe dwars door de poeltjes heen. De kikkers springen dan wel om me heen, maar ze doen niets en het is wel lekker verkoelend. Ik schrik wel af en toe als er zo'n enorm groen geval naast me in het water plonst. Maar de meesten zijn vrij klein. En ik ben best bereid om in deze hitte de poeltjes met ze te delen.

We hebben de canyon helemaal voor ons zelf. De wanden zijn enorm hoog en vormen een mooi contrast met het weelderige groen op de bodem. Bovendien zorgen ze voor veel schaduw. Omdat ik door de poeltjes ga en Chris er langs zijn we elkaar af en toe kwijt. Dat blijkt geen probleem, want het galmt zo erg dat we al fluitend naar elkaar contact houden. Is weer eens wat anders na 33 jaar huwelijk.

Er loopt geen duidelijk pad, dus de hike is best avontuurlijk. Er is veel struikgewas en er zijn veel losse stenen. Geen family hike. We lopen 5 km tot we niet verder kunnen, vanwege het te dichte struikgewas. Dan keren we om.

Als we weer bij de auto zijn is het half een en hebben we ruim 10 km gelopen. Of eigenlijk kan je het meer bushwalken noemen. We zijn helemaal niemand tegengekomen. We rijden naar onze suite, eten daar wat en houden even rust.

Hike Corona Arch

De tweede helft van de middag gaan we opnieuw op pad. Dit keer rijden we naar de Potash Road. Alweer zo'n prachtige weg langs de Colorado River. We rijden helemaal naar het eindpunt (de weg gaat over in dirt road) en rijden dan weer terug naar de trailhead van Corona Arch. We willen een beetje tijd rekken in de hoop dat het wat minder warm is, later op de middag.

Om half vijf lopen we naar de Corona Arch. Het is nog steeds 39 graden. Het wandelingetje omhoog van ruim 2 kilometer is, door de warmte, best wel zwaar. Maar de beloning is super! Wat een mooie arch, en wat een mooie omgeving. We zijn er helemaal alleen.

Als we terugkeren zien we een ander stel. Ook uit Nederland. We grappen dat alleen Nederlanders zo gek zijn om met deze hitte hiernaar toe te klimmen. Maar dat blijkt niet helemaal waar. Nog een stukje verder komen we een gezin uit België tegen, die ook de hitte trotseren. Grappig!

We zijn ietwat oververhit als we de auto weer bereiken, maar de airco doet wonderen. We rijden nog een stuk de mooiste weg van Amerika heen en weer, de SR-128 langs de Colorado River. We kunnen toch niet in Moab geweest zijn zonder onze favoriete weg te hebben gereden. Daarna kopen we eten in de goed gesorteerde City Market en kokkerellen in onze suite een lekkere maaltijd. Het was weer een fantastische dag ondanks de hitte.

Overnachting: Kokopelli Suite

Wildlife: 50+ kikkers, 8 kalkoenen (groepje)

Weer: stevige wind, max. 41C